Van Gogh Museum; When I Give, I Give Myself

Hoe houdt je erfgoed levendig? Simpelweg door het in leven te houden. Vincent van Gogh is vandaag niet belangrijk omdat hij dat ooit eens is geweest, maar ook omdat hij dat nu nog steeds is voor velen.

When I Give, I Give Myself

Het Van Gogh Museum moet daar ook zo over nagedacht hebben. Al die werken van Van Gogh is allemaal leuk en aardig, maar het kan geen kwaad om ook zijn gedachtegoed en zijn invloed van nu te laten zien naast zijn impact rond 1900. We zijn inmiddels toch weer ruim 100 jaar verder en ook de kunst heeft niet stilgestaan. Op dit moment is er tussen de bekende werken van Van Gogh werk te zien van levende kunstenaars die een werk tonen op basis van brieven van Van Gogh. Verwacht dus geen knallende kleuren en mooie penseelstreken, maar werken de inhaken op het gedachtengoed van Van Gogh.

Het is toe te juichen dat het museum hedendaags werk toont in relatie tot van Gogh. Het levert alleen niet de meest spannende tentoonstelling op. De kwalitatief van de werken is over het algemeen uitstekend maar het samenspel met Van Gogh is uitermate wisselend. Sommige werken sluiten formeel goed aan bij Van Gogh (Nuur, Venema en natuurlijk Borremans), in een enkel geval is er inhoudelijk daadwerkelijk een mooi spel gaande als je de uitleg erbij pakt (Gander, Koelewijn, Van Til, Kapoor). Maar in een ander aantal gevallen is de connectie erg geforceerd of banaal (Dullaart en Framis). De tekstuele aanvullingen sluiten goed aan maar raken in de context van de tentoonstelling helemaal verloren.

De potentie van de insteek, kunstenaars laten reageren op de brieven van Van Gogh, is dus niet helemaal optimaal benut. In principe zou dit concept probleemloos nog een paar maal over gedaan kunnen worden met andere kunstenaars. Dat zou helemaal geen gek idee zijn om dat ook te doen. Het werk van Van Gogh is nog springlevend en waar anders dan in het Van Gogh museum is de beste plek om dat te laten zien?

Alicia Framis – Stendhal Syndrome Pavilion – 220x130x70cm Hout

Anish Kapoor – Monochrome (Grey) 98x90x47cm Hars en verf

Christian Jankowski – Neue Malerei (Van GoghII) – Olieverf op doek

Constant Dullaart – Hennifer in Pradise, CS6 Filter series (Halftone Circle & Chrome & Accented Edges) – 80x120cm Archivaal lenticulaire prints

Constant Dullaart – Jennifer in Pradise, CS6 Filter series (Halftone Circle) – 80x120cm Archivaal lenticulaire prints

Eylem Aladogan – Whatever the Mind Believes – 40x50cm Kleurpotlood en stift op papier

Gabriel Lester – Schelpenscheppers – 70x110cm, 5,34minuten Video

Jan Fabre – Doodshoofd met verfkwast (Rund & Synthetisch haar & Eekhoorn – Geit) – Schilderen van juweelkever, polymeer, hout en dierenhaar of synthetisch haar

Job Koelewijn – Relief 6 jan 2012 tot 27 nov 2014 – 200x140x25cm Boeken en cassetebandjes

Job Koelewijn – Relief 6 jan 2012 tot 27 nov 2014 – 200x140x25cm Boeken en cassetebandjes (detail)

Maria Barnas – A Brief History of Fame – Sportprijzen, polyurethaanlak en epoxyhars

Michael Borremans – The Invader – 42x53cm Olieverf op doek

Navid Nuur – I wish they would only take me the way I am – 210x170cm Olieverf op doek

Rory Pilgrim – Radical! Radical! – 60cm doorsnede Gekleurd glas

Ryan Gander – Set Out Your Stall – 218x170cm 135 verliezende krasloten met ruimte voor de winnende kaarten waarop geldprijzen zijn gevallen

Ryan Gander – Set Out Your Stall – 218x170cm 135 verliezende krasloten met ruimte voor de winnende kaarten waarop geldprijzen zijn gevallen

Simon van Til – Untitled – 10x13cm Zilvergelatinedruk op barietpapier (detail)

Simon van Til – Untitled – 10x13cm Zilvergelatinedruk op barietpapier

Wouter Venema – One to One – 300x400cm Kleurpotlood op muur

Wouter Venema – One to One – 300x400cm Kleurpotlood op muur (detail)

De tentoonstelling is nog tot en met 27 januari 2016 (!) te zien, dus je hebt nog alle tijd om een keertje als het niet zo heel druk bij het Van Gogh naar binnen te gaan.