RonMandos Gallery; Nick Ervinck

Wie bij RonMandos een rondje loopt ziet al snel dat het werk van Nick Ervinck (1981) qua beeldtaal redelijk egaal is. Zijn beeldtaal is heel continu, veel geel, organische vormen en ader-achtige structuren. Dat levert in het geval van Ervinck veel esthetisch toegankelijke beelden op.

De kwaliteit van zijn kunstenaarschap zit niet in de inhoud, maar in de vorm. Want waar het bij andere kunstenaars een verwijt zou zijn veel werk ‘dat hetzelfde is’ te produceren, gebruikt Ervinck nagenoeg ieder mogelijk medium en zet dat naar zijn hand. Bij RonMandos uit zich dat in twee 3d-animaties, een flink aantal sculpturen, enkele prints van 3d renderingen en dan nog een hele stapel prints van wat illustraties lijken. Op de website van Ervinck is te zien dat hij ook zijn hand niet omdraait voor grote ingrepen in de publieke ruimte of een soort van performatieve aspecten.

Niet 1 keer komt een beeld over alsof het minder waard zou zijn dan een ander. Ook al is het medium anders, steeds vertegenwoordigt het een zelfde betekenis, maar ook de kwaliteit is hetzelfde. Nergens is hij te betrappen op een slordigheid of inconsequentie. Je kunt het niet mooi vinden, en inhoudsloos, maar slordig is hij zeer zeker niet.