Martin van Zomeren; Cornelius Quabeck

Geen idee wanneer het is uitgevonden, maar rasters bestaan al eeuwen. Een repetitie van vormen creëert al snel een meditatief beeld, herhaling. Onlangs stond hier nog de tekst Grids die een lijn van Casper David Friedrich naar Mondriaan naar Agnes Martin trok. De vraag van hoe je nu, vanuit het heden, nog grids kunt maken zonder dat ze specifiek leunen op vormentaal die al geweest is, is geen gekke vraag. Immers, van zeer strak, naar zeer losjes, veel is al gedaan. Wat kun je daar nu nog mee?

Cornelius Quabeck (1974) doet toch een poging om zijn ‘bars’ of rasters toch hedendaags te maken. Zijn werk is los maar toch herhalend. Op de foto’s hieronder lijkt het bijna alsof deze onscherp zijn maar dat ligt echt aan de herhaling en verschuiving in de lijnen. Dat werkt optisch in het echt ook zo, er zit ontzettend veel beweging in de schilderwerken. Door het plaatsen van gekleurde lijnen of vlekken in de voor- of achtergrond krijgt het meer ruimtelijkheid en compositie. Zijn poging is dus zeer geslaagd en levert nog mooi werkend beeld op ook.

Vraag ik me alleen nog wel af, wat doet in hemelsnaam die kat daar?