M HKA; Craige Horsfield; Confluence and consequence

Niet alleen is er in het M HKA een goede tentoonstelling te zien met een hoop verschillende kunstenaars, nog veel meer de moeite waard is de solo van Craige Horsfield. […]

Niet alleen is er in het M HKA een goede tentoonstelling te zien met een hoop verschillende kunstenaars, nog veel meer de moeite waard is de solo van Craige Horsfield.

Voor het hoe en wat verwijs ik naar het persbericht, maar aarzel niet om ook even de tekst te lezen op de website van het M HKA. Ontzettend goede tekst over het werk van Horsfield en een mooi filmpje waarin hij zelf het een en ander uitlegd.

Dit najaar organiseert het M HKA een solotentoonstelling van Craigie Horsfield (Cambridge, UK, 1949), één van de invloedrijkste hedendaagse kunstenaars van dit moment op het gebied van sociale projecten. Door het opzetten van dit soort projecten heeft zijn werk veelbetekende opvattingen over de gemeenschap en het individu geïnitieerd. De presentatie die de kunstenaar in het M HKA brengt, spitst zich toe op de wandtapijten van de kunstenaar die hij maakte in nauwe samenwerking met Flanders Tapestries.

Wat levert dat op?

Dat levert vooral een erg spannende tentoonstelling op. Het gebouw speelt natuurlijk enorm mee maar ook de bankjes passen er perfect bij. Dat Horsfield in samenwerking met Rietveld (componist) geluid heeft gemaakt creëert extra dramatiek. Dat resulteert allemaal samen in een prachtige tentoonstelling waar ik met heel veel plezier doorheen ben gelopen. Eigenlijk schieten woorden te kort om echt goed te beschrijven wat deze tentoonstelling is en doet.

Waar gaat het dan echt over?

In het persbericht wordt aanvankelijk gesteld dat Horsfield een sociale kunstenaar is. Daarvan zie ik weinig terug maar dat het gaat over het herdenken van momenten is overduidelijk. De vluchtigheid van circus belevingen wordt zonder de tragedie die we vaak zien bij anders circuskunstwereken. Het is geen sociale kritiek maar een constatering dat het er is. Hetzelfde geld voor de beelden van de paters of de mensen in Napels. Bij de neushoorns wordt er meer de vraag gesteld wat het verschil is tussen de twee, en die zijn er.

De tentoonstelling geeft vooral een hoop vragen zonder dat die vragen opdringerig zijn. Dat betekend dat enerzijds de tentoonstelling heel toegankelijk is en anderzijds op een ander vlak ook zeer intellectueel te benaderen is.

De link met de tentoonstelling van Cosima von Bonin is snel gelegd, het gaat niet om het individuele werk maar de som der delen. Daarom ook geen titels bij de werken, als je ze echt wilt weten zijn ze te vinden bij M HKA op de site.

Gaan dus?

Zeker te weten, gaan. Is te zien tot 16 januari dus niet te lang wachten.

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

De ene neushoorn is een vrouwtje, de andere een mannetje, wie ziet het verschil?

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Sommige werken zijn ingelijst en komen daardoor toch anders over. Ik ben er nog niet uit welke van de twee mijn voorkeur heeft.

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Eigenlijk zou je even willen voelen maar dat mag niet. Het is vrij ruw doek wat hij gebruikt. Bij de kinderafdeling kun je wel een test voelen.

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Het proces is enigszins los van de tentoonstelling ook tentoongesteld.

Craige Horsfield

Craige Horsfield - kleurstalen

Craige Horsfield

Craige Horsfield - Test van een groot tapijt.

Mooie Memento Mori.

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield

Craige Horsfield - nog een test

Dus, binnen nu en twee weken allemaal richting Antwerpen.