De Ateliers; Offspring 2025

Vanaf 17 mei is het weer mogelijk om door het gebouw van postacademische instelling De Ateliers te dwalen. Dit is het moment waarop de tien deelnemers, die de afgelopen twee jaar hebben kunnen focussen op hun praktijk, laten zien wat deze periode hen heeft gebracht.

Het grote verschil met andere edities van Offspring is dat je zowel via de traditionele ingang naar binnen kunt als via de zij-ingang bij het woonhuis. De traditionele ingang is institutioneel en begint met de grote museale ruimtes met dito installaties. De zij-ingang leidt je naar het voormalige woonhuis, waar kamers de schaal direct en persoonlijk maken, met onder andere portretten van collega-deelnemers en tutoren door Lorian Gwynn. Het verschil tussen de ingangen is een klein nuanceverschil, maar wel een met invloed op de ervaring: van een persoonlijke leefwereld naar een institutionele.

Net als bij andere edities is het moeilijk om te spreken over tendensen. Er zijn wat schilders, sculpturale, video- en installatiepraktijken. Het zijn tien totaal verschillende praktijken, elk met hun eigenheden en weinig inhoudelijke of formele overlap. Wat opvalt, is dat de presentaties vaak een zekere hoeveelheid aan visuele informatie bevatten. Geen stevige statements, maar juist veel verschillende vormen van informatie die samen een inhoudelijk veld schetsen. Het is dan ook ondoenlijk om met een enkele foto recht te doen aan de gelaagdheid die is ontstaan. Van veel deelnemers zie je dan ook hieronder meer dan één foto, om enigszins recht te doen aan wat er gaande is. Bij de videowerken is het altijd al ondoenlijk, daarvoor is zelf gaan kijken echt de enige manier om grip te krijgen op wat er speelt. De film van Swan Lee is het vermelden waard: een trektocht naar een berg met haar zus is nagesynchroniseerd, maar loopt intentioneel niet synchroon met de daadwerkelijke trektocht, waardoor een filmische uncanny valley ontstaat.

Hier volgt een beeldverslag met een greep uit wat er zoal te zien is.