Club Solo; Peter Otto

Peter Otto (1955) is zo’n kunstenaar die eigenlijk alle media gebruikt zonder dat het ene voor het andere onderdoet. Hij schildert, aquarelleert, tekent, blaast glas en maakt sculpturen. Allemaal hebben ze inhoudelijk duidelijk overeenkomsten maar hun uitdrukkingsvorm kent een grote verscheidenheid. Oftewel, zijn tentoonstelling had ook een groepstentoonstelling kunnen zijn met een mooie inhoudelijke lijn.

Die inhoudelijke lijn betreft het lijden in de brede verscheidenheid van vormen die er zijn.

Peter Otto Overzicht

En daarmee is eigenlijk ook al wel genoeg gezegd over de inhoud van het werk. Niet dat het zo weinig om het lijf heeft, maar het werk spreekt vooral uit zichzelf. Het is een dooddoener maar je voelt aan de beeldtaal af wat hij er ongeveer mee wil. Natuurlijk wordt dit al heel snel voor iedere toeschouwer net iets anders. Maar dat is misschien ook wel het mooie van kunst, dat het niet eenduidig is in zijn betekenis.

In elk geval maakt Peter Otto hier een aangrijpende tentoonstelling.

Peter Otto – Watering Wall

Peter Otto – Votiv and Totem & Vituslicht nr 8, nr 22, nr 3, nr 1

Peter Otto – Soldatenlied (Gespantser)

Peter Otto – Solaris

Peter Otto – Return to Perm 36

Peter Otto – Naar Lucien Freud

Peter Otto – Maria, naar Grunewald

Peter Otto – Luxe, Calme et Volupte

Peter Otto – Kerstscene

Peter Otto – Kanonnenmars II

Peter Otto – Kanonnenmars II (detail)

Peter Otto – Hunters Lodge

Peter Otto – Eenzame & Huid

Peter Otto – Deutschland Stuck

Peter Otto – Camouflage (Idylle)

Peter Otto – Bula II

Peter Otto – Blue Ray

Peter Otto – Blockhaus

Peter Otto – Bassin des i’Armes

Peter Otto – Archipelago

In relatie tot de werken van Peter Otto worden fotowerken va Luc Tuymans getoond. Waarom juist daarvoor gekozen is, is me niet geheel duidelijk. Allicht omdat de foto’s op zichzelf niet direct hun betekenis weggeven. Pas op het moment dat we weten dat het werk van Tuymans zijn weten we misschien meer…