![De presentatie van Caroline Sarneel (1992) is klein en bescheiden in The Studio van het Bonnefanten. Het is een plek die bedoelt is voor kunstenaars om daar de recente ontwikkelingen […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2023/06/Bonnefanten.jpg?resize=640%2C250&ssl=1 "Bonnefanten; The Studio #8: Caroline Sarneel")
De presentatie van Caroline Sarneel (1992) is klein en bescheiden in The Studio van het Bonnefanten. Het is een plek die bedoelt is voor kunstenaars om daar de recente ontwikkelingen in hun werk te tonen. Daar heb ik de afgelopen jaren meerdere presentaties gezien, meestal zijn het indrukwekkende installaties. Maar Sarneel maakt schilderijen. Of beter gezegd schilderijtjes, want zo groot zijn ze allemaal niet. Hier dus geen immersieve installatie of presentatie, maar een heel ingetogen rij aan panelen met verf er op. Sommige panelen zijn vierkant, een aantal waren ooit een boekenkastplank of onderdeel van een meubel. De meeste hebben een kleurpalet van monochrome pasteltinten, soms zijn de randen meegenomen. Een enkel werk heeft wat meer krachtige oranje kleuren, maar geen ervan schreeuwt om aandacht. Hier en daar is een glimp aan figuratie. Het lijken vliegende schotels, huizen en wolken.
Deze uitleg is beperkend en doet geen recht aan wat Sarneel hier laat zien. Sommige kunstwerken creeëren een alternatief begrip. Ze zijn losgezongen aan de dagelijkse werkelijkheid en bieden een nieuw zicht er op. Sarneel slaagt daar in bij deze presentatie. Met de meest eenvoudige ingrepen op een lullig stukje hout met wat verf dat betekenisvol wordt. Ga dat maar eens uitleggen als je het werk niet kan zien. Dat kan niet, dat is onlosmakelijk verbonden met dat werk, dat iedere uitleg weet te ontvluchten. Het is niet kunst die je rationeel kunt uitleggen. Je voelt het wel, of je voelt het niet. Ik voel het wel.
Deze schilderijen, die moet je zien. In het echt om precies te zijn.
Laat een reactie achter;