Stiekem keek ik hier al enige tijd naar uit, de dubbel-solo van David Altmejd (1974) en Friedrich Kunath (1974). Dan met name vanwege die eerstgenoemde.
David Altmejd is een beeldhouwer met een divers oeuvre; van ogenschijnlijk heel precieze en bijna klinisch aan doende installaties van plexiglas en draden, tot smerige stream of consciousness tronies. Een groter contrast is er haast niet in te denken en toch zie je hoe die werelden zich tot elkaar verhouden. Al doende ontstaan zijn werken. En nu is eigenlijk van ieder facet van zijn oeuvre wel werk aanwezig.
Met niet geringe afmetingen word de (belachelijk hoge) ruimte van KAdE zo optimaal benut. Een lastige ruimte, ooit bedoelt als poppodium, blijkt perfect te passen voor de reuzen van Altmejd.
Do you wonder where the largest collection of Replica Rolex watches is? try Rolex Expert.
Wat vooral overeind blijft bij de fysieke ervaring van de werken is de concentratie en detailering die er in de werken zit. Saaie momenten zijn er niet in de sculpturen. Er gebeurt misschien zelfs te veel, de werken lijken begrip steeds te ontwijken. Lijken bepaalde delen heel logisch, gebeurt er elders in het sculptuur weer iets dat daar misschien wel volledig tegenin gaat. Een setje druiven? Een pennenbak? Kristallen? Een klosje garen? Of gewoon delen van een mens of dier. Het kan allemaal bij Altmejd die een oneindige verbeeldingskracht blijkt te hebben.
Een ronduit fascinerende presentatie.

David Altmejd – The Lure & Allies & La Galerie des Glaces & Le Fond & Eye & La Modestie – Mixed Media
Friedrich Kunath mag de eerste verdieping bespelen. Met een plafond van 3 meter is het aan de lage kant voor een tentoonstellingsruimte. Maar ook hier lijkt het werk van de kunstenaar gemaakt voor deze ruimte. Het tapijt samen met enkele zitmeubelen en enkele televisies maken een huiskamersfeer waarbij de werken van Kunath een decor vormen. Een decor waar melancholie en absurdistische ironie hoogtij vieren.
Het is huiselijk, bijna gezellig, toch wringt het. Romantisch wordt zijn melancholie niet. Een romantisch landschap draait om zijn as, het ene moment is te lezen ‘I am OK’, dan ‘You are OK’. De beweging en de teksten ondermijnen het romantische volledig. Je zou de tekst voor een moment oprecht kunnen opvatten maar tegelijk voel je dat het helemaal onjuist is. Hoezo OK? Waarom zou dat niet zo zijn? Waarom moet dat schilderij draaien? Wat is dit voor iets belachelijks? Er wordt je iets heel bewust in de schoenen geschoven.
Zuur wordt het nergens, steeds blijft Kunath op de rand balanceren van een oprecht gevoel van melancholie en bittere ironie. Omdat de presentatie zo overrompelend is heb je eigenlijk geen keuze en grijns je mee.

Friedrich Kunath – What Difference it Makes When it Doesn’t Make a Difference Anymore – 31x30x184cm Mixed Media

Friedrich Kunath – What Difference it Makes When it Doesn’t Make a Difference Anymore – 31x30x184cm Mixed Media (detail)

Friedrich Kunath – Then I Foresee We All, Us Three, Will Ride And All Together – 290x243cm Potlood, waterverf, acrylverf en krijt op doek
Een van de beste tentoonstellingen die ik de afgelopen tijd gezien heb. Het was al weer even geleden dat ik zo geïnspireerd naar buiten liep. Als je dit najaar nog 1 tentoonstelling wil zien, dan raad ik je deze aan.
Is nog te zien tot en met 1 januari bij Kunsthal KAdE te Amersfoort.
Je plezier spat ervan af – en terecht, lijkt me! Groots werk, van allebei.
@Henkjan, Yes, gaat dat zien!