Incubate 2010 (dag 3)

[En weer een dag voorbij. Helaas konden zowel Erik als ik er vandaag helaas niet bij zijn ivm verplichtingen elders. Dus vandaag ook niet kunnen kijken hoe ver Hester Scheurwater is gekomen met haar wildbeamen en ook geen idee hoe goed de bands waren vandaag. Gelukkig was vaste volger Kelvin (@Kelvindv) er wel en was zo vriendelijk dezelfde avond nog even zijn visie door te geven. Super bedankt, morgen doen Erik en ik het samen.]

Op de dinsdag van Incubate stond V39 in het teken van shoegaze; Space Siren, Idiot Glee en Women mochten om beurten de bühne betreden. Ik heb uit dit stel alleen de eerste gezien, Space Siren [die had ik graag willen zien!]. De zaal was nogal matig gevuld, maar toen de instrumenten eenmaal werden opgepakt trok het publiek dat er wel was toch wat naar het midden om de muur van geluid optimaal te ervaren. De Nederlandse band bracht alles van shoegaze dat je verwacht, maar dat kleine beetje extra bleef helaas uit. De band is duidelijk beïnvloed door de goden Slowdive en My Bloody Valentine, maar verder dan een heel voorzichtig stapje in de schaduw kwamen ze vanavond nog niet. [jammer]

Kort voor het einde snel naar Paradox waar Neon Indian [had ik ook graag willen zien, topper van de dag] hun ding deed. Ze schijnen onder het genre ‘chillwave’ te vallen. Mij zegt het niks, maar blijkbaar staat dat voor vrolijke, verfrissende muziek. Neon Indian is Alan Palomo, die zich op het podium weet te verliezen in de diverse typerende soundeffects die met momenten aan italo disco relateren. Hij werd in zijn performance ondersteund door een drummer, gitarist en een vrolijk gestemd meisje op keyboard en tamboerijn. Naast verfrissend, oogde het geheel ook erg schattig. Voor herhaling vatbaar, dat Neon Indian.

Neon Indian

Even pauze, om een uur later de bijzondere show van Bongo A Bang Bang in Paradox te mogen aanschouwen. Althans, zo meldde het programmaboekje. Toen er om 10 uur nog steeds geen drumstel op het podium stond en er steeds meer mensen de zaal uit liepen ontstond er wat verwarring, maar het bleek dat de show op het pleintje tegenover Paradox zou gaan plaatsvinden in verband met het vuurwerk. Nog leuker. Het was een bijzonder drietal. Drummer Steve Heather had een stoffen pak aan dat zich het beste laat omschrijven als ‘adamskostuum’, en een van de twee assistentes gaf bijna licht in het donker met een rood/blauw glitterjasje over jarretels. Nadat Heather ze met papieren borden introduceerde (Do not be afraid, we are professionals), was het tijd om de vlam aan te steken onder begeleiding van tromgeroffel. Wat volgde was een kwartier durende drumsolo met een flinke dosis vuurwerk en publieksgeluiden uit een grote speaker. Het publiek in de speaker was bij ieder stukje vuurwerk zo onder de indruk dat er onder het fysieke publiek de nodige hilariteit ontstond. Beide publieken vonden elkaar in een vertederend ‘aahhh’ toen er met vuur de vorm van een hart werd gevormd. Tot slot werd er nog wat vuurwerk van het drumstel zelf afgevuurd en sprong Heather daarbij trots in het rond. Heel wat korter dan het uur dat hij van de programmering kreeg, maar zeker een bijzondere performance.

Na afloop was er nog een gratis show van The Chap in Cul de Sac, maar deze heb ik niet gezien. Morgen een nieuwe dag, met onder andere veel hardcore en screamo in V39. [tot morgen!]