Galerie Bart; A Blast From the Past

De afgelopen dagen heb ik het over het concept van Glocalisme en hoe de kunstwereld functioneert. Dat zou begrepen kunnen worden als dat kunst uit Nederland terug zou moeten grijpen op haar voorgangers. Bij Galerie Bart is op dit moment een tentoonstelling te zien met werk wat terug grijpt op klassiekers. Daarmee kan ik inzichtelijk maken hoe ik het begrijpen van cultuur als bron niet bedoel.

Galerie Bart Overzicht

Het is zo dat de kunstwerken hier in esthetiek aansluiten op die klassiekers. Bijvoorbeeld de pronkstillevens uit de Gouden Eeuw bij Louise te Poele (1984). Ook bij haar zijn de stillevens tiptop in orde, het ziet er mooi uit. Er zijn kleine ingrepen om het beeld wat ‘hedendaags’ te maken en zo zijn er ook duidelijk ingrepen met Photoshop te zien.

Louise te Poele – Lost – 50x70cm & Blue Bird – 150x100cm Injetprint op dibond

Een ander voorbeeld is een technisch perfect geschilderd stilleven van Sierk van Meeuwen (1982) van een vrouwentas. Het onderwerp doorbreekt het klassieke beeld waar de verschijning dit wel oproept.

Sierk van Meeuwen – Een vrouwentas – 44x55cm Olieverf op linnen

Sierk van Meeuwen – Een vrouwentas – 44x55cm Olieverf op linnen (detail)

Al is dat bij dit schilderij weer niet het geval en had het ook zo uit de zeventiende eeuw kunnen komen:

Sierk van Meeuwen – Dierenschedels – 44x56cm Olieverf op linnen

Hiermee is voelbaar dat het puur op esthetiek teruggrijpt op die klassieke kunst. Inhoudelijk heeft het bar weinig van doen van de schilders als Claesz Heda en Kalf, hen was het juist te doen om zo treffend mogelijk met zo minimaal mogelijk middelen die effecten teweeg te brengen van het goud, brons etc. Een zoektocht naar formelistische waarheid zou je het kunnen noemen. Een lijn die bij Mondriaan haar uiterste consequentie vond. Doordat de esthetiek/technische vaardigheid voorop lijkt te staan wordt het vooral een mooi/knap ding maar vertoont het afgezien daarvan geen enkele relevante betekenis. Denk maar weer aan het vroege landschapje met koeien van Mondriaan wat ook geen evidentie heeft afgezien van het feit dat het van Mondriaan is.

Het werk van Rene Kuipers (1980) lijkt juist de esthetiek in te zetten om een beeldende grap te verhullen. De esthetiek wordt dus daadwerkelijk ingezet om een beeld te bereiken. Het verschil met eerder genomenden is dat het concept van het beeld komt voor het concept van de esthetiek.

Rene Kuipers – Memling’s Space Opera – 30x40cm Collage en Gouache op masoniet

Rene Kuipers – Henk G van Daanzen – 39x32cm Olieverf op paneel

Mark Beerens (1977) is duidelijk minder bezig met het esthetische punt van die traditie. Hij zet eerder beelden uit die traditie in om zich daar toe te verhouden. Een zoektocht naar de waarheid van dat beeld. Het is dus geen klassieker met een twist, maar een hedendaags beeld met een reactie op die klassieker.

Mark Beerens – A Thousand Leaves – 98x78cm Olieverf op canvas

Mark Beerens – A Thousand Leaves – 98x78cm Olieverf op canvas (detail)

Mark Beerens – Experimental Jet Set, Trash and No Star – 98x78cm Olieverf op canvas

De tentoonstelling is nog te zien tot en met zaterdag de 24e bij Galerie Bart te Amsterdam