B32; Who and if yes how many?

Een gewone tentoonstelling van vier kunstenaars. Niets bijzonders. De ene toont schilderijen, de andere filminstallaties, de andere wat installatiemateriaal met duidelijke verwijzingen naar schilderkunstig discours en de laatste toont iets wat het beste samen te vatten valt als fundamentele schilderkunst. Misschien niet de meest voor de hand liggende combinatie voor een groepstentoonstelling, ook omdat hun onderwerpen mijlenver uit elkaar lijken te liggen. Maar dan nog, tot dusver weinig opvallends.

B32 overzicht

Waarom deze kunstenaars bij elkaar dan wel zo goed bij elkaar passen heeft dan ook te maken met een heel ander aspect wat het wel degelijk interessant maakt. Wat deze kunstenaars allemaal bindt is dat het werk in bepaalde mate onvoltooid blijft, of zou kunnen zijn.

Dat klinkt paradoxaal, waarom een werk laten zien wat niet af is? De werken zijn wel af, maar zijn duidelijk ontstaan vanuit schets, of zijn het nog. Het werk van Johannes Langkamp heeft in de titel zelfs “schets”, het werk van Vincent Vreeke ziet er onvoltooid uit, de werk van Kathi Seebeck zijn ruimtelijke assemblages die weliswaar af kunnen zijn, maar het ook niet zou kunnen zijn. Dat laatste geldt ook voor het werk van Frank Govers. Zijn werk is van deze vier het meeste “af”.

De vraag moet misschien niet zijn wanneer een werk af is, maar moet het wel af zijn?