Vandaag was de zesde en laatste editie in de reeks van zes tentoonstellingen met kunstenaars (te Argument in Tilburg). De allerlaatste wordt een samenvatting van de afgelopen week waar we de boel evalueren voor onszelf.
Tamara Dees was een nachtje blijven slapen in Tilburg, Eveline Nieuwveld en Lydia Weijers kwamen er bij.
Voordeel voor Tamara Dees was dat ze haar werk mocht laten hangen, toch ruimde ze alles snel op bij binnenkomst. Uiteindelijk begon de dag dus met een volledig schone lei. Dit bleek later van essentieel belang. Lydia Weijers was dus eigenlijk de enige die echt moest uitpakken daar Eveline Nieuwenveld een film-kunstenares is. Die heeft dus gewoon een laptop bij met haar werk er op.
Na een uitvoerige werkbespreking werd er gekeken hoe het vervolgens te presenteren. Al snel viel hen op dat ze allen hun beeld halen uit hun persoonlijke omgeving en niet zo zeer zoeken in wat er getoond wordt maar veel meer in de randen buiten de afbeelding. Daarnaast speelt formaat ook een rol. Bij Tamara Dees is dat letterlijk, Lydia Weijers zoekt in haar werk ook de “ware grootte van de afbeelding” .
Videokunst is zeer lastig om te plaatsen en daarom werd (vergelijkbaar met gisteren) eerst een ‘probleemwerk’ geplaatst en vandaar uit verder gewerkt naar de ruimte. Er werd uitvoerig gecomponeerd in de ruimte en veel geschoven. Waar gisteren veel werken direct op zijn plek leken te vallen was het vandaag een stuk weloverwogener.
Soms kwam het op millimeters aan…
Maar ondanks dat werd er vooral veel gelachen.
Tamara Dees was natuurlijk bekend met het resultaat van gisteren toch heeft ze de andere twee nauwelijks beïnvloed aan de hand daarvan, op hoe het deze dag moest. Toch lijkt het alsof bijvoorbeeld het tafeltje niet verschoven was. Toch is deze er opnieuw neergezet omdat de ruimte het nodig leek te hebben.
Een andere overeenkomst met gisteren is het minimale en weloverwogen. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de aard van de kunstenaars van vandaag, allen hebben iets ingetogen in hun werk zitten. Dat dit resulteert in een tentoonstelling waar veel rust zit is dan best logisch.
Een verschil met gisteren was er zeker ook, waar het gisteren veel meer over de werken zelf ging, was het vandaag vooral de randen van de werken die in elkaar overliepen. Het was allemaal stukken genuanceerder en zoals de dag ook liep, veel meer overwogen geplaatst. Een nuance verschil dus.
Toch wederom een erg geslaagde dag.
Morgen een samenvatting en conclusie van de afgelopen dagen. Geen nieuwe kunstenaars maar wijzelf die eens gaan nadenken…
waar bij de 4e sessie sprake was een soort archipel met heel verschillende eilandjes
waarbij van publiek wel heel veel gevraagd werd in hele korte tijd, is er bij de laatste 2 tentoonstellingen sprake van een aangename tot contemplatie aanzettende rust. Dit heeft zoals al opgemerkt te maken met het soort kunstenaar wat bijelkaar is gezet.
uiteindelijk als je alle sessies na elkaar bekijkt heb je in korte tijd heel veel laten zien wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn van het tentoonstellen.
Heren organisatoren van Lost Relay, gefeliciteerd met deze formule waar we allemaal iets van geleerd hebben denk ik.
Nogmaals dank voor het mee mogen spelen.
en succes met het formuleren van jullie slotconclusie
de ‘hoe te beginnen’-foto is fantastisch!
@Ellen, super dankjewel, ook zonder jou was dit allemaal niet mogelijk geweest. Heb zojuist een soort conclusie geschreven met daarin enkele inzichten.
@Henkjan ze zijn allemaal super tof ;)!
sowieso vind ik dit een fascinerend project, en ook dapper, omdat je met zoveel collega’s/concurrenten werkt. maar ook voor mezelf, als liefhebber/koper heb ik er van geleerd in de zin van ‘anders’ kijken. een galerie-ruimte is natuurlijk anders dan bij mij/de koper thuis (want je hebt daar meer gegevenheden zoals direct licht en reflecties, meubels, en andere dagelijkse beslommeringen). GOED, dus!!
@Henkjan, Dankjewel! Ja het was een zware week die erg veel inzichten heeft gegeven :).
De volgende keer doen we het gewoon bij jou thuis voor 1 dag 😉