De Ketelfactory; De Reis

Het verschil tussen een initiatief en een instituut is de wijze waarop het opereert. Een initiatief wordt gerund door mensen, een instituut veelal door een directeur. Een initiatief wordt gedreven […]

Het verschil tussen een initiatief en een instituut is de wijze waarop het opereert. Een initiatief wordt gerund door mensen, een instituut veelal door een directeur. Een initiatief wordt gedreven door persoonlijke passie, een instituut probeert vooral zichzelf te waarborgen. Een initiatief heeft geen reputatie te verdedigen, een instituut gelooft heilig in zijn eigen kwaliteit. Aan één van die initiatieven komt na 12,5 jaar een einde. De laatste tentoonstelling is een viering van wat er door de jaren heen zoal langsgekomen is. De reis is belangrijker dan de eindbestemming.

Aangezien ik zelf onderdeel uitmaak van de geschiedenis van het initiatief de Ketelfactory is mijn visie hierop gekleurd, maar toch. Winnie Teschmacher runde samen met Petra van Ham en Cilia Batenburg deze plek. Ik heb het zelf ervaren als een uitzonderlijk genereuze plek, niet alleen stond de kunstenaar voorop. Ook was er altijd een publicatie (vaak mede vormgegeven door Berry van Gerwen), een videoportret (door Kim Everdine Zeegers), en een door de kunstenaar in te vullen middag aan verbonden. Het was meer dan dus even een white cube vullen. Het was menselijk contact.

Zoals het een reis betaamd, worden er ondertussen souveniers verzameld. Sommigen per ongeluk, anderen worden doelbewust meegenomen. Juist bij zo’n relatief kleine plek maakt dat het uiterst subjectief is. Niet alleen de keuzes van de kunstenaars door de jaren heen, maar ook de omgang daarmee. Dat de samenvatting van die reis dus eveneens zeer persoonlijk gekleurd is door de blik van hoofdzakelijk Winnie Teschmacher, mag dan ook geen toeval heten.

Het maakt zichtbaar wat normaal gesproken onzichtbaar blijft, de context. Het is de geografische plek, het gebouw zelf, de Nolet als mecenas, de organisatie en haar vrijwilligers, al die gemaakte boekjes, middagen en films, de omgang met de kunstenaars, vriendschappen.

Het is helemaal niet erg als een initiatief stopt, het is veel beter dan dat het een instituut zou worden. Ondanks dat de Ketelfactory als initiatief stopt, blijft het tegelijk nog bestaan. Al die energie die er ooit in is gestoken leeft voort. De mensen die het maakte wat het was komen op andere plekken terecht en nemen iets van wat zo’n plek kan zijn mee in nieuwe plekken.

Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal te zien is. Ga vooral ook zelf kijken. De eindbestemming is de reis ook waard.

De Reis is nog te bezoeken tot en met 20 februari 2022 te Schiedam. Let op, reservering is verplicht.