Studio van Dusseldorp; Ronald Zuurmond

Weerbarstige verf. Gewroet, maar nergens alsof het modder is. De klodders verf in heldere kleuren lijken soms rechtstreeks vanuit de tube op het doek gezet in lijnen tegen andere kleuren. Op sommige plekken lijkt het werk eerder op een reliëf wat je van meerdere zijdes moet bekijken dan een gewoon schilderij. Maar zijn het eigenlijk wel gewone schilderijen?

Ondanks de vloekende kleuren en de grote diversiteit aan toetsen is het werk van Ronald Zuurmond (1964) op een gekke manier ook ingetogen. De voorstellingen zijn redelijk sober en de composities gewichtig. Enerzijds lijkt het werk te schreeuwen en anderzijds is het heel verstild. Een paradox die ook het oog steeds bezig houdt. Van dichtbij zie je hoe de kleuren en de geboetseerde verf zich tot elkaar verhouden, van een afstandje lijkt het werk eerder pointillistisch te dansen. Een kwaliteit die redelijk opmerkelijk is.

Die visuele paradox heeft ook zo zijn nadelen, het werk moet echt tot je groeien. De eerste indruk is zo vertekend door de veelheid aan informatie dat je ook alleen al daarom even moet rondkijken. Niet zo zeer om veel te zien maar het kan waardevol zijn eens rustig een half uur naar een werk te kijken vanuit verschillende hoeken. Wie eenmaal bekend is met het werk van Zuurmond en zijn manier van schilderen zal daar minder moeite mee hebben en sneller het beeld als zodanig begrijpen.

Het is Zuurmond duidelijk niet te doen om simpelweg een mooi beeld of een helder beeld neer te zetten. Het werk is eerder dat van een poëtische schilder, alleen voegt Zuurmond daar nog een herleidbare voorstelling aan toe. Het gaat over hoe al die elementen in al hun helderheid zich in de ruimte (zowel de platte op het doek als de fysieke ruimte) zich tot elkaar verhouden en met elkaar een verhaal vertellen. Het zijn eigenlijk heel veel kleine schilderijtjes bij elkaar die van een afstandje samen ook nog eens een beeld vormen. Geen eenvoudige opgave om goed te schilderen voor de schilder, maar ook voor de toeschouwer redelijk complex.

Dat maakt dat het bekijken van het werk van Zuurmond tijd vergt, maar ook dat dat het meer dan waard is.