Dankzij het feit dat Belgie om de hoek ligt en ze ook Nederlands spreken lijkt het niet direct op het buitenland. Toch zijn er vele verschillen. Niet alleen de tongval en dat de elektriciteit bovenlangs gaat, maar ook het kunstdiscours aldaar is wezenlijk anders.
Toch, echt benoemen wat er dan precies anders is, is makkelijker gezegd dan gedaan. Het zal allicht te maken hebben met de geschiedenis van enerzijds de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden. Daar waar de onderste helft katholiek bleef waren ze boven de rivieren hoofdzakelijk protestants. Het gevolg is dat in Vlaanderen het beeld als dusdanig minder verdacht is, daar waar in Holland het woord het hoogste woord voert. In Belgie hoeft niet ieder aspect van een schilderij uitgelegd te worden, soms mag het ook gewoon zijn wat het is. Een ‘waarom’ hoeft niet precies gegeven te zijn.
“Maar dat klopt toch niet” zegt de Nederlander wijzend op een stukje van het werk in relatie tot de betekenis.
“Nou en?” zegt de Vlaming “het ziet er toch prima uit zo?”
Bedankt, dat ziet er heel aantrekkelijk uit. Ga ik naar toe.
@Co, graag gedaan en veel plezier :).