Gisteren opende de PAN, het broertje van de TEFAF, dat inmiddels zijn 30e jubileumjaar viert. En dat doet het door een frisse wind te doen laten waaien door de beursvloer. De PAN is niet de meest spannende beurs als het gaat om hedendaagse kunst en zal dat ook niet zo snel worden, maar wel is er dermate diversiteit dat je interessante dingen kunt vinden. De afgelopen jaren zaten vergelijkbare galeries bij elkaar. Er was zelfs een apart deel voor design. Dit jaar hebben ze alles door elkaar heen gegrabbeld en zitten galeries ook niet meer op dezelfde plek als voorgaande jaren. Wie dacht voor alleen een bepaalde interesse te gaan moet van de ene kant naar de andere kant van de beurs lopen. Resultaat is een veel dynamischer bezoek maar ook dat je dus ineens langs een galerie loopt die je anders misschien niet zo snel zou opmerken.
De PAN heeft verder niets aan kwaliteit ingeleverd. Het is en blijft een fijne kunstbeurs waar veel te ontdekken valt en veel afwisseling is. Voor hedendaags zijn Hidde van Seggelen en Van Zijll Langhout de meest prikkelende presentaties, maar het is jammer dat het er zo weinig zijn. Een suggestie naar de organisatie zou zijn om een vergelijkbare hedendaagse tentoonstelling te organiseren zoals met de TEFAF?
Hier volgt vooral een beeldverslag van wat er zoal te zien is. Zoals altijd loont het soms om op de foto’s te klikken voor grotere afbeeldingen.
Laat een reactie achter;