Ondertussen; Bij PARK, Rewriting the Future

In het begin van de negentiende eeuw was het in de mode om een grot of ruïne in de tuin te hebben. Er bleek een tekort aan reeds bestaande tuinen met mooie passende bouwsels, en dus werden ze gemaakt uit bijvoorbeeld kippengaas en cement. Deze kunstmatige constructies vulden zo een verlangen naar een verleden dat nooit had plaats gevonden.

In het kader van het tien-jarig bestaan van het kunstinitiatief PARK ben ik gevraagd om als gast-curator een tentoonstelling samen te stellen. Die tien jaar hebben op zichzelf geen enkele betekenis, het is meer een sympathiek gegeven. Er is in die periode een zeker parcours doorlopen door de tentoonstellingsruimte. Er is gekozen om bepaalde tentoonstellingen te maken, en daarmee is ook gekozen om bepaalde tentoonstellingen niet te doen. Die geschiedenis bepaald tegelijk de toekomst. Is het mogelijk om dat verleden van zowel het kunstinitiatief als de plek zelf opnieuw te definiëren en zo tot een mogelijke nieuwe weg te komen? Wat als je het idee van tijd als een lineair iets volledig los zou kunnen laten, en verleden met heden en toekomst te versmelten?

Er zijn kunstenaars waarbij die ruime interpretatie van de tijd een rol speelt. Dat kan door bijvoorbeeld werk te maken dat zowel uit het verleden als de toekomst lijkt te komen. Ze ontglippen daarmee aan de herkenbare tijd, we kunnen ze niet direct plaatsen. Dat kan door gebruik te maken van beelden uit verschillende tijden, of juist door letterlijk veel tijd te spenderen aan een werk.

Door veel tijd te spenderen aan het werk, komen kunstenaars op vormen van kennis uit die niet altijd uit te leggen zijn, anders dan het werk te laten zien. Het werk representeert dan die kennis waarbij we vaak het woord intuïtie gebruiken. Intuïtie is een directie vorm van kennis die niet te redeneren is, maar voortkomt uit een opeenstapeling van tijd. Ik denk dat bij al de getoonde kunstenaars een vorm van intuïtie aanwezig is die resulteert in werken die de tijd ontglippen en tegelijk een nieuwe betekenis geven aan de tijd hier en nu. Voor zowel deze plek als tentoonstellingsruimte, als de kapel en de gymzaal die het ooit was. Maar ook wat het als tentoonstellingsplek zou kunnen zijn in de toekomst, voor de kunstenaars en tenslotte ook voor ons als toeschouwers.

De opening is komende zaterdag 6 januari om 16:00 uur bij PARK te Tilburg.

Deelnemende kunstenaars zijn:
Dario D’Aronco,
Frederique Jonker,
Maaike Kramer,
Anna Sandri,
Amrith de Zoete