Lumen Travo; Atousa Bandeh – Doubt

Het afgelopen jaar is onze wereld gekrompen naar onze thuis-werk plaatsen en huiskamers. Sociale contacten werden vermeden omwille van mogelijke besmetting. De buitenwereld werd, meer dan ooit, een gevaarlijke plek […]

Het afgelopen jaar is onze wereld gekrompen naar onze thuis-werk plaatsen en huiskamers. Sociale contacten werden vermeden omwille van mogelijke besmetting. De buitenwereld werd, meer dan ooit, een gevaarlijke plek die enkel nog binnenscheen via het duistere beeldscherm.
In de film “Network” veranderd een nieuwpresentator plots in een heuse volksheld. Het nieuws toont de ellende van de wereld […]”as if that is the way it is suppose to be.” Het beeldscherm met alle elende toont ons de wereld alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar, dat is het natuurlijk niet. Het is krankzinnig om al die ellende als normaal te zien. De buitenwereld is niet alleen maar ellende waarvoor we moeten schuilen vanuit onze veilige huiskamer.

In een werk van Atousa Bandeh (1968) heeft de kunstenaar zichzelf afgebeeld als nieuws presentator. Alsof ze zelf ook in gortdroge toon het nieuws aankondigt. En dat gebeurt dan ook, in verschillende schilderijen zien we de rellen, protesten, soaps en films en andere ellende die via het beeldscherm voorbij komt. Maar, ook de veilige thuiskamers. Het werk lijkt steeds te vragen hoe moeten we ons verhouden tot de wereld om ons heen.

Het is ook opvallend dat de beelden van de TV-schermen ruw en vlot geschilderd is. Het zijn geen virtuose schilderijen maar eerder grauwe schetsen. De huiskamers daarentegen zijn enorm rijk aan schildertechnieken en kleuren. Het zijn fascinerende werken waarin heel veel verschillende oplossingen te vinden zijn. Het zijn schilderijen waarop in het beeld niet zo veel gebeurt, het zijn immers rustige huiskamers, maar schildertechnisch kun je er uren naar kijken. Het contrast tussen de andere werken is daarmee gigantisch.

Het is een tentoonstelling die op het eerste gezicht niet van één kunstenaar lijkt te zijn, maar van meerdere. Dat maakt deze tentoonstelling niet de meest eenduidige. Maar dat is onze wereld ook niet…