Gerhard Hofland; Janine van Oene – Umami Maybe

Verdomd goede schilderijen schilderen is geen eenvoudige opgave. Een goed schilderij is meer dan de som van zijn ingrediënten. Een goed schilderij overtreft zijn eigen complexiteit, het is niet enkel […]

Verdomd goede schilderijen schilderen is geen eenvoudige opgave. Een goed schilderij is meer dan de som van zijn ingrediënten. Een goed schilderij overtreft zijn eigen complexiteit, het is niet enkel de kleuren, niet enkel de verf, niet enkel het formaat, niet enkel de voorstelling etc etc. het is meer dan dat. Het vereist een oplossing van al die ingrediënten, zodat ze in elkaar verdwijnen en zo het schilderij als geheel tonen. Het vereist een totale oplossing van al die onderdelen tot een geheel.

Die oplossing kan door verschillende strategien verkregen worden. Sommige kunstenaars gebruiken de voordehandliggende mogelijkheden. Vaak zijn dat oplossingen waar andere kunstenaars bekend mee zijn geworden. Het aantal jonge kunstenaars dat werk maakt dat dertien in dozijn is, is daar simpelweg voor een groot deel aan te verwijten.

Janine van Oene (1988) haar werk draait om de zoektocht naar het oplossen van haar schilderijen. Ze geeft zichzelf een aantal complexe tegenstrijdige beeldelementen en vervolgens zie je hoe ze die te lijf gaat.

Nu weten wij als beschouwers natuurlijk niet hoeveel van deze werken mislukt zijn of hoeveel studies er aan vooraf zijn gegaan. En eerlijk is eerlijk, ze zijn niet allemaal even sterk. Een aantal van de getoonde werken goed hakt er in. Ze overtuigen als totaal zelfstandige beelden. Schilderkunstige vondsten die los komen te staan van al die oplossingen die we al veel vaker gezien hebben. Van Oene schildert, en verdomde goed ook.

Dus voor wie nog niet geweest is, ga kijken.

Deze tentoonstelling is nog tot en met 18 januari te zien bij Gerhard Hofland te Amsterdam.