Eindexamen Expositie; Rietveld Amsterdam
Alexander Kraemer
Vorig jaar was ik niet zo te spreken over de eindexamen presentatie van de Rietveld. Maar ook dit jaar topt het Rietveld op veilige middelmatigheid, clichés en leuke internationale namen. Veel werk is slordig, niet netjes afgewerkt, rommelig gepresenteerd en vooral veel formele trucjes. Een voorbeeld is het ‘we nemen een plaat van een willekeurig materiaal en we doen er een spanband omheen en het lijkt op kunst’. En zo lijkt Rietveld te degraderen tot de jaarlijkse teleurstelling qua eindexamens.
Hier moet wel bij worden gezegd dat de deeltijd afdeling hier vergeleken met andere academies het goed doet, er is meer eigenheid en meer noodzakelijkheid om tot beeld te komen.
Er zijn dus wel sterke dingen te zien in Amsterdam. Het zijn er alleen verhoudingsgewijs te weinig. Hier een beeldverslag van enkele werken die wel wisten te boeien.
Allereerst wil ik even Alexander Kraemer aanhalen met een supersterke presentatie. Hetgeen er gebeurt is dat er links van de entree spiegels hangen, die worden door een camera gefilmd en vervolgens op de rechterwand geprojecteerd. De spiegels in die projectie bewegen echter waardoor er een meta-realiteit ontstaat. Veel duidelijker kan ik het niet uitleggen maar een zeer opmerkelijk sterk werk.
Afgezien van een mooi beeld, was er ook nog een performatief karakter aan dit werk, het reageerde namelijk op de planten door middel van geluid.
Varens in pastelkleuren van Jascha Blume en een verwijzing naar Nam Jung Paik.
Ook helemaal van nu is de presentatie van Isabelle Andriessen die tot een van de meest sterke installaties van dit jaar behoort.
De lucht die erbij hing was onbeschrijflijk…
Een van de dogtime kunstenaars die opvalt is Merel Schoutendorp met vreemde schilderijen met cowboys in pastelkleurtjes.
Een van de kunstenaars met spanbanden maar die gelukkig dat wist in te zetten in een groter formeel geheel.
De Eindexamenpresentatie was tot en met vandaag te bezoeken.
Merel Schoutendijk wist mij ook te boeien. Ik ben blij dat je haar een podiumpje geeft.
Sinan Güven had een mooie geluidsinstallatie, hoorde ik. Maar die is moeilijk in plaatjes te vatten:(
@Henkjan, Ik heb wel enkele geluidsinstallaties gezien/gehoord, maar vond ze weinig origineel en eentje was zelfs ronduit slecht (geluid dat onbedoeld clipt en een verkeerd ingestelde mp3-dithering heeft is gewoon amateurisme).
‘Geluid-installatie’ is misschien duidelijker:)
WOW YOU LOOK GREAT!! #Inge #nicolas #jisun #Panagiotis Panagiotakopoulos
de varens in pastelkleuren horen niet bij de installatie van Eunkyo Kang maar bij de van Jascha Blume. Zijn werk bevindt zich naast dat van Eunkyo en toont schermen met gif animaties in een omgeving met varens en vergaand fruit in pastelkleuren.
@Max, Dank voor de correctie, direct aangepast.
De installatie van Isabel Andriessen mag inderdaad een prominent plekje innemen in de herinneringen van deze expositie.
Het valt me echter wel op dat in deze ‘review’ vrijwel geen van het ietwat meer functionele ontwerp is opgenomen dat in het nieuwere gebouw aanwezig was. Aangezien de Rietveld vanuit de kern een flink vleugje ontwerp (ipv fine arts) bij zich heeft, had ik het zelf fijn gevonden daar iets meer van terug te zien. Maar misschien is dat gewoon niet zo ‘jouw ding’, en daar kan ik helemaal niet over twisten 🙂
– Marinus
@Marinus, Mij gaat het om autonome beelden en ik heb dus inderdaad weinig op met design. Er zullen vast plekken zijn dat wel als hun focus beschouwen zijn op het web en de eindaxemenpresentaties bezoeken. 🙂