CBK ’s Hertogenbosch; Beestachtig goed

Het persbericht zegt eigenlijk voldoende;

Ter ere van het veertig jarig bestaan van Galerie Hüsstege organiseert het CBK ‘s-Hertogenbosch een grote tentoonstelling met als gastcurator Majke Hüsstege. De hele ruimte van het CBK (ruim 900 m2) wordt door haar ingericht met werk van kunstenaars uit haar eigen ‘stal’, aangevuld met Bosch’ talent. Galerie Majke Hüsstege heeft in 40 jaar een grote naam opgebouwd. Op vele grote beurzen, zowel nationaal als internationaal, vertegenwoordigt deze Bossche galerie belangrijke hedendaagse kunstenaars uit Nederland en daarbuiten. Majke Hüsstege, die de galerie 10 jaar geleden overnam van haar moeder brengt naast bekende en gerenommeerde kunstenaars ook regelmatig jong talent.
Redenen genoeg voor het CBK haar uit te nodigen een expositie samen te stellen in de Willem II fabriek.

Natuurlijk betekent dat een hoop kunstenaars uit haar eigen stal en een hoop aanverwanten. Ze heeft duidelijk haar best gedaan een echte tentoonstelling te organiseren en niet een aftreksel van de galerie. Natuurlijk een hoop dezelfde kunstenaars, maar door de enorme ruimte zijn er ook grotere werken nodig om die te vullen. Ook zijn er een hoop grote beelden die je niet zo maar verkoopt aan een gemiddelde galeriebezoeker, zoals de apen in een bed. Dat zet je niet even neer in je huiskamer.

Al met al is het een erg toegankelijke tentoonstelling met lekkere snelle beelden die vooral op de vorm interessant zijn. Inhoudelijk is er niet echt sprake van diepgang maar dat hoeft ook niet altijd. Soms is het echter te oppervlakkig en mist een beeld der mate veel diepgang dat er enkel en alleen het beeld an sich over blijft. Toch is het algeheel genomen een toegankelijke en leuke tentoonstelling waar weinig pretenties of elitaire neigingen in zitten. En soms is dat prettig.

Ibo Pompe - Pilot-Whale

Ronald McDonald zonder hoofd en hand, staat hem best leuk.

Onno Poiesz - The Shepherd

In een hoekje, de trap op was het schilderij van Barend van Hoek verstopt. Zijn werk zit altijd vol met erotische ondertonen, zo ook hier.

Barend van Hoek - You know his work?

Het werk van Netty van Osch is nogal bizar en ik weet eigenlijk niet zo goed waar het over gaat en wat ik ervan moet vinden. Aan de ene kant ziet het er erg nauwkeurig uit maar ook als een soort samenraapsel. Een uitgebreid vormexperiment? Suggesties zijn welkom.

Netty van Osch - Marge

Idiots hebben we al eens eerder voorbij zien komen (Meating) Toen heb ik al gezegd dat het eenvoudige doch doeltreffende werken zijn. Dat vind ik nu nog steeds. Maar het mist wel diepgang. Het blijft net iets te veel een kalf met kleden er omheen. Of een dier onder een strijkijzer. Wel begrijp ik dat dit voor veel mensen toegankelijk werk is die dit zeer waarderen.

Idiots - No title, no status

Idiots - Don’t worry we’ll straighten him out!

Een erg absurd beeld. Het doet denken uit een karakter uit Star Wars wat vervolgens in de tijd is stilgezet. Daarbij kijkt het de toeschouwer ook nog eens vuil aan.

Netty van Osch - Kuna Centaur

De sculpturen van Jeroen Meijs zijn erg toegankelijk en snel. Maar helaas wel erg oppervlakkig. Het toont weinig meer buiten het eigen zijn van het object.

Jeroen Meijs - Enlighten

Jeroen Meijs - Stairway to Heaven

Opvallend eigenlijk, dat er redelijk veel beeldhouwwerk bij zit en relatief weinig schilderijen en installaties. Kleine keramiek komt ook aan bod…

Hans van der Ham - Transfiguratie

Mooie honden zijn niet lelijk.

Anne van Eck - Zonder titel

Rozemarijn Westerink kan in elk geval een lekker beeld maken. Vaag herken ik nog het werk uit Electron in het linkerdoek.  Opmerkelijk genoeg blijft het op doek beter overeind dan op de wand bij Electron.

Rozemarijn Westerink - Zonder titel

Lobke Burgers - Bison bison (kunstenaar)

Lobke Burgers - Zonder Titel

Het werk van Mitsy Groenendijk is vooral erg ludiek en memorabel. Het is direct duidelijk waar het over gaat en met een knipoog reflecteer je het toch op jezelf. De man kijkt naar Jerry Springer (of een willekeurige andere hersendodende serie) terwijl vrouwlief een boek leest, tot beiden in slaap vallen. Vooral de details maken het tot een waar feest om naar te kijken. De schilderijtjes aan de muur zijn zo kneuterig als maar zijn kan. Is dit werk illustratief? Jazeker. Is dat een probleem? In dit geval vind ik van niet. Het is te groot en met te veel precieze om flauw te zijn. Het is een knipoog en geen flauwe grap.

Mitsy Groenendijk - The Couple

Mitsy Groenendijk - John

Al heeft deze een wel heel erg hoog Anton-Pieckgehalte.

Mitsy Groenendijk - My cup of Tea

Virgin of Swords is dan weer een enigzins rauw beeld binnen deze tentoonstelling. Niet alles wordt direct weggegeven.

Elisabet Stienstra - Virgin of Swords

Ook rauw, maar verschrikkelijk is het werk van Barend van Hoek. Ik val hier vooral over het serieus hiernaar kijken. Het is niet grappig, het is niet onderbouwd, het is oppervlakkigheid ten top. Hoe kan ik dit serieus nemen? (Moet ik dit eigenlijk wel serieus nemen?) Daarbij is het in de gehele tentoonstelling geen echte aanvulling. Meer een extra onnodig accent. Daar waar veel werken toch toegankelijk zijn maar met een surrealistische ondertoon is dit banaal.

Barend van Hoek - Zonder titel

Om positief af te sluiten het werk van Tobias Schalken. Dit hebben we eerder gezien bij ArtRotterdam. Maar het blijft een puik werk. Hier liggen alleen de twee beelden niet parallel aan elkaar, terwijl dat juist een extra scherpte meegeeft. Toch blijft het werk goed overeind (zeker gezien het feit dat het dicht naast het lege geschreeuw van Barend van Hoek staat). Het werk is en blijft mysteries oproepen terwijl het toch heel duidelijk is waar we naar kijken. Dat is een kwaliteit in zijn werk die ik zeer kan waarderen. Het beeld overstijgt zijn eigen fysieke zijn. Wat dat precies is blijft onduidelijk en dat is misschien maar goed ook.

Tobias Schalken - Dan jagen wij andere dromen na

Aanstaande zondag is een feestelijke afsluiting van deze tentoonstelling.