Caesuur; Het werk, de schilder, het atelier #10

De kunstenaar Viktor Baltus (1982) is hier de revue reeds vaker gepasseerd. Maar het is de eerste keer dat ik een solo presentatie van zijn werk tref.

Waar andere keren het toch in een context van een galerie of beurs betrof, was het nooit een autonome positie waarin zijn werk zich verkeerde. Nu dus wel, er zijn geen andere kunstwerken waar zijn werk zich toe moet verhouden behalve de werken die hij zelf toont.

Direct valt op dat de werken zeer onregelmatig verspreid over de ruimte zijn, zowel verticaal als horizontaal nemen de werken posities in totaal los van de andere werken. Er is letterlijk geen ‘samenhang’, de werken hangen (of liggen in een paar gevallen) veelal op zichzelf.

Dat heeft zo zijn voordelen, bij ieder werk moet je omschakelen en opnieuw kijken. Daardoor vallen ook andere eigenschappen van ieder werk op, het ene werk is op een totaal ander materiaal dan het andere. Ook opmerkelijk is dat daardoor de ruimte van Caesuur (die alles is behalve een white cube) minder prominent aanwezig is als je de werken zo op zichzelf moet beschouwen.

Het zijn mooie poetische werken met een enorme zuigende kracht om naar te blijven kijken.