Upstream Gallery; Frank Ammerlaan – Day’s End

Afgelopen week had ik een kort gesprek met een kunstenaar die stelde dat een monochroom, of deze nu ruimtelijk is of plat, eigenlijk hetzelfde is. Daarmee doelde hij niet zo zeer op het werk zelf als wel de werking van een monochroom op het oog, een soort ruis waartoe het oog geen grip kan krijgen en enkel de vorm van het medium kan beschouwen. Immers, het oog wil zich ergens op richten, het letterlijk een focus willen hebben.

Maar ik denk dat het ook andersom zou kunnen, wat als het object dermate is dat niet het oog het niet weet, maar de positie van het oog. Niet het werk als leidend voorwerp (hetgeen moet worden afgetast) maar de toeschouwer als degene die zich laat aftasten door het werk.

Dat is eigenlijk hetgeen er bij Frank Ammerlaan (1979) gebeurt, iedere positie bied een ander beeld waardoor je als toeschouwer gedwongen wordt verschillende perspectieven in te nemen. (Het behoeft weinig toelichting dat het maken van foto’s bijna onmogelijk is om diezelfde reden.)

Ik heb al eerder aangegeven zijn werk erg goed te vinden en de reden waarom is dat hij deze consequentie tot in een uiterste doorvoert op verschillende wijze. Ook hij als kunstenaar neemt verschillende posities in die een relatie met elkaar hebben (in ruimtelijke zin als ze bij elkaar getoond zijn). Ammerlaan is geen kunstenaar die hetzelfde kunstje steeds opnieuw doet, maar steeds in nieuwe beelden dezelfde problematiek aan gaat met betrekking tot die positie van dat werk in letterlijke ruimtelijke zin. Dat levert dus steeds nieuwe beelden op.

Het voordeel van een solo is toch wel dat nu de volle dynamiek (als toeschouwer) te zien en ervaren is en ook de volle breedte van zijn werk, die zowel schilderkunstig als ruimtelijk als naar installatie neigt. Niet zozeer omdat het werk zo de ruimte betrekt in fysieke vorm, als toeschouwer verhoud je je tot die ruimte omdat het werk je daartoe dwingt.

Kortom, boeiend werk wat je ook echt in het echt moet zien. De foto’s doen eigenlijk geen recht aan het werk.

Frank Ammerlaan – Untitled – 270cm Metaal met gekleurde zink afwerking

Frank Ammerlaan – Untitled – 270cm Metaal met gekleurde zink afwerking (detail)

Frank Ammerlaan – Untitled – 277x183cm Olieverf op canvas

Frank Ammerlaan – Untitled – 180x160cm Olieverf en draad op canvas

Frank Ammerlaan – Untitled – 180x160cm Olieverf en draad op canvas (detail)

Frank Ammerlaan – Untitled – 164x146cm Olieverf op canvas

Frank Ammerlaan – Untitled – 45x40cm Olieverf en draad op canavs

Frank Ammerlaan – Untitled – 45x40cm Olieverf en draad op canavs (detail)

Frank Ammerlaan – Untitled – 19minuten Videoloop

Frank Ammerlaan – Untitled – 80x65cm Chemicalien op canvas

Frank Ammerlaan – Untitled – 80x65cm Chemicalien op canvas (detail)

Frank Ammerlaan – Untitled & Untitled – 20x12x12cm & 24x24x24cm Hars en gepattineerd zilver

En ten slotte de twee topwerken;

Frank Ammerlaan – Untitled – 180x60cm Mataal met gekleurde zink afwerking

Frank Ammerlaan – Untitled – 180x60cm Mataal met gekleurde zink afwerking (detail)

Frank Ammerlaan – Untitled – 160x140cm Chemicalien op canvas

Het werk van Frank Ammerlaan is nog te zien tot en met 19 januari bij Upstream Gallery te Amsterdam.