Torch Gallery; Teun Hocks

Bij Torch is tot 9 april nieuw werk van Teun Hocks (1947) te zien. Hocks doet het al jaren goed en dat is niet verbazend. Zijn werk past probleemloos in de traditie van Rene Magritte. Dat is direct een pluspunt en een probleem, want wat valt er nog toe te voegen aan de mysteries van Magritte? Teun Hocks voegt er een sociaal eenzaam element aan toe. Daarbij is zijn manier van werken, het zijn foto’s die later zijn ingeschilderd, ook niet een standaard procedé. Voordeel daarvan is wel dat hij vrij eenvoudig werk in beperkte oplages, meestal 3 stuks, kan maken.

Het levert een mooie verzameling grote beelden op met alleen veel te reflecterend glas. Zijn tekeningetjes zijn vele malen eenvoudiger en kaler maar net zo doeltreffend. De lichtvoetigheid is er in elk geval veel sterker in. De grote werken zijn zeer monumentaal en lijken soms ook te bezwijken onder hun eigen gewicht. Het is gewoon net iets te veel gewicht in een beeld dat het maar net kan dragen.

Toch even kijken voor iedereen die Magritte goed vind en benieuwd is of het ook anders zou kunnen. Wie echter iets radicaal vernieuwends zoekt, kan beter elders kijken.

(Het reflecterende glas is een keuze van de kunstenaar, dat is prima, maar het fotograferen van het werk is vervolgens wel een ramp.)