The Ridder – Moules, Oeufs, Frites…

Gisteren meldde ik in relatie tot musea dat een focus op enkel het hedendaagse problematisch is, zoals enkel een focus op het verleden dat ook is. Iedere tentoonstelling heeft in zekere zin worteling nodig met het verleden. Wie zich afvraagt of dat dan voor kunstinitiatieven ook zo is zou ik dat met een ja willen beantwoorden.

Centraal in deze tentoonstelling is een korte film van Marcel Broodthaers die buiten voor zijn Départment des Aigles een brief schrijft. Ondertussen komt het water er met bakken tegelijk uit en verregend de tekst zo snel als dat hij schrijft. Een eenvoudige beeldende handeling die direct de diepte inschiet en vragen en beelden oproept.

In het licht van dat werk wordt de rest van de tentoonstelling inzichtelijk. Enige uitzonderingen daargelaten zijn het kleine gebaren die grote gevolgen hebben, maar niet in zijn eigen object-zijn of concept blijven hangen. Dat het werk van Oscar Santillan, waarbij een boek door een chemisch proces van zijn letters is ontdaan, in het verlengde ligt van het werk en de poëzie van Broodthaers is duidelijk. Ook de berg met boter van Astrid Mingels spreekt als beeld verrassend tot de verbeelding. Of een opstapeling van krikken die bedoelt zijn om op te tillen lijken ineens fragiele zuilen die onder het gewicht van het plafond zullen bezwijken. Beelden die zelfs een directe impact hebben krijgen de mogelijkheid om verder te komen dan zichzelf.

De tentoonstelling als geheel, verdeelt over 3 verdiepingen van een groot oud klassiek kantoorpand, is opvallend evenwichtig. De werken spreken voor zich maar gaan wel op een heel open manier een relatie met elkaar aan. Naast dat het werk van Boordthaers een licht kan werpen op de andere werken is het zeker niet de enige sleutel tot de werken, of overheersend aanwezig. Het is wel zo dat de Broodthaers in geschiedkundige zin de andere veelal jongere kunstenaars handvatten geeft om te duiden en een positie te geven voor de toeschouwer. Al met al, complimenten voor de kunstenaars en de curator om zo’n evenwichtige tentoonstelling samen te stellen die ondanks haar complexiteit nergens te hermetisch wordt. Fijn voorbeeld voor anderen.

Grote afbeeldingen door op de foto’s te klikken

Oscar Santillan – Zephyr – Installatie ‘The Breeze of Jaguars contained in a marble volume’ en een diaprojectie

Oscar Santillan – Zephyr – Installatie ‘The Breeze of Jaguars contained in a marble volume’ en een diaprojectie

Marcel Broodthaers – La Pluie (Project pour un Texte) (De Regen (Project voor een tekst) – 2minuten 16mm film 1969

Oscar Santillan – Lost Star – Door chemisch proces gebleekt boek en een balletje van de geextraheerde inkt 1860-2012

Sofia Hulten – History in Imaginary Time – 5 delen 200x80x80cm Metaal, tennisballen, hoodies, kabelbinders en verf

William Hunt – I Forgot Myself Looking at You – 116x100x24cm Lichtbox en spiegel

Astrid Mingels – Fanthom – Cactus, papier en hout

William Hunt – A Self Created Hell – 58x48cm C-prints (uit een reeks van 6 werken)

Stefan Cools – Painted Lady (Vanessa Cardui) – Takken, citrusvruchten en distelvlinder

Astrid Mingels – Untitled – 100 kilo boter

Gregor Schneider – 400 Meter Black Dead End – Foto (uit een reeks van 8 werken)

Sofia Hulten – Statik Elastik – 430x45x45cm 3 zuilen van gebruikte kriks

Charbel-Joseph H Boutros – One cm3 of Infinite Darkness – 1,5×1,5×1,5cm Spiegels, hout en witte verf

Charbel-Joseph H Boutros – 13x11cm Lood en twee spijkers

Thomas Grunfeld – Eye Painting (blue) – 72x56x6cm Epoxyhard en glas op paneel

Rodrigo Hernandez – Untitled – Hout en plakband & Figure – Gips, papier en cement

Thomas Grunfeld – Stomachs – 100x78cm Vilt

Oscar Santillan – A Hymn – 12,30minuten Video

De tentoonstelling is nog te zien tot en met onbepaalde tijd bij The Ridder te Maastricht.