Lost? (2)

Gisteren twijfelde ik, over de noodzaak van het blog. Ben ik nog wel kritisch genoeg, of ben ik te kritisch, of vind ik niets spannend meer, zie de post van […]

Gisteren twijfelde ik, over de noodzaak van het blog. Ben ik nog wel kritisch genoeg, of ben ik te kritisch, of vind ik niets spannend meer, zie de post van gisteren.

Vandaag ben ik in alle rust maar wat ramen gaan opspannen. Dat was nodig, ik was weer bijna door mijn doeken heen. Daar ga ik trouwens binnenkort maar eens een postje aan wijden, want ik doe het anders dan met normale spieramen. Ik maak dan het liefst een flinke stapel tegelijk. Dus daar ben ik dan de hele dag mee bezig. Dat is lekker, want op het begin van de dag is er nog niets en aan het eind van de dag staat er een flink aantal mooie doeken klaar om op te schilderen.

Thuis gekomen, traditioneel al die websites en blogs checken. Voor iedereen die het wil weten, ik bekijk iedere week minimaal 2 keer alle 50 sites en blogs over kunst die ik de moeite waard vind. Gelukkig waren er weer dingetjes die verrassend zijn en moeite waard om wat beter na te kijken. Daar krijg ik gelukkig weer inspiratie van. Beelden genoeg schieten door mijn hoofd heen, om iets mee te gaan doen.

Maar nog geldt: heb je na een diepgaand onderzoek, want zo mag ik dit blog wel noemen, niet onderhand alles gezien? Word je dan niet te makkelijk met alles goed vinden, of wordt het dan te zuur? Dat zijn goede vragen, want met gewenning worden de waarden en normen ook anders. Dat is iets wat mij zeker is opgevallen. Natuurlijk heb ik al veel gezien, maar door erover te schrijven wordt die blik waarmee ik ergens naar kijk continu verscherpt. Ook ga ik steeds sneller inhoudelijke aspecten herkennen.”Ah, deze kunstenaar hanteert deze en deze elementen en dat zagen we daar en daar ook al, dus hier gaat het over.” Dan ben je snel klaar met kijken en oordelen. Is dat een goede zaak te ja of te nee. Het is fijn om sneller te zien of je iets de moeite waard vindt om nog langer naar te kijken. Naar sommige werken kan ik nu ook langer kijken. Opmerkelijk is dat ik de werken waar ik dan daadwerkelijk echt lang naar kijk, meer en meer vanuit een inhoudelijke esthetiek ga bewonderen. Daarmee bedoel ik dat het niet de vormelijke esthetiek is, maar vanuit de inhoud. Simpelweg, ik vind het mooi waar het over gaat. Dat had ik eerder aanzienlijk minder. Daarin zitten dan wat persoonlijke voorkeuren, maar ook vanuit erkenning. Ik houd niet van alles, maar als het goed is, met alle oprechtheid, kan ik er makkelijk veel respect voor hebben.

Daar staat tegenover dat ik natuurlijk ook een hoop mis, een Folkert de Jong kan mij inhoudelijk totaal niet boeien. Als visueel snoepgoed is het leuk en aardig, dat heb ik snel gezien. Net als met zoete snoepjes, als je te veel van dezelfde eet, zijn ze snel saai. Maar, is dat wel echt zo?

Ben ik te zuur aan het worden? Of juist te vriendelijk?

Tot zover voor vandaag.