Keramiek is hip op dit moment. Via de door de handen vormloos bewerkte hompjes klei, de fel gekleurde klimgrepen en doodgewone stenen is de stap naar gebakken klei snel gemaakt. Nadat aardewerk in de autonome beeldende kunsten lange tijd nauwelijks tot niet serieus genomen werd lijkt er nu meer ruimte voor te zijn. Natuurlijk, Picasso heeft uiteindelijk veel keramisch werk gemaakt, maar daarna zijn de keramische toevoegingen in de canon minimaal. Juist die afwezigheid geeft kunstenaars van nu de ruimte om nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Toch is keramiek nooit echt weggeweest, het werd simpelweg niet serieus genomen door velen en net als textielkunst en fotografie een eigen verhaal.
Het verhaal van wat er de afgelopen 100 jaar zoal aan keramiek gemaakt is aan kunstvoorwerpen wordt op dit moment groots getoond bij het Bonnefanten. Dat betekend dat je zowel bekende kunstenaars kunt tegenkomen die een uitstapje maakten naar de keramiek, als kunstenaars die keramiek als (één van hun) hoofdmedia zag. Zoals het de meeste verhalen in de kunsten gaat levert dat een zeer bonte mix op en er is geprobeerd om via thema’s enige ordening in de chaos aan te brengen. Dat lukt gelukkig eigenlijk niet want juist het interessante van deze tentoonstelling is die enorme veelzijdigheid. Iedere ruimte heeft wel een paar verrassingen.
Zoals ik al aangaf, kunstenaars van nu zoeken naar mogelijkheden in bijvoorbeeld keramiek en als deze tentoonstelling één ding duidelijk maakt, is dat die er enorm veel zijn. Een aanrader, ook als je misschien niets met keramiek denkt te hebben is dit een overzicht dat je gezien moet hebben.
(Oh, en de sokkels zijn echt heel mooi, maar die heb ik hier verder buiten beschouwing gelaten).
Hier vooral een beeldverslag met wat er zoal te zien is.
Antoni Tapies – Earth on Lava – Glazuur en gechamotterde klei op lava, 1985
Arturo Martini – Moonlight – Aardewerk, 1931-1932
Asger Jorn – Untitled – Geglazuurd aardewerk, 1972 & 1966