De hedendaagse kunstbeurs NAP+ was vorig jaar in betrekkelijk korte tijd gerealiseerd. Een paar maanden voordat de beurs zou plaatsvinden, werden galeries benaderd om deel te nemen. Hoewel dat kort dag was, wisten toch veel galeries sterke solo- en duopresentaties te realiseren. Voor de huidige editie, een jaar later, was er dus veel meer voorbereidingstijd. De opzet van de beurs is vergelijkbaar gebleven: een veertigtal deelnemers die allen een beursstand tot hun beschikking hebben van 6 bij 6. De locatie is dit keer verhuisd van een oude autogarage naar een flinke industriële loods. Het blijft een compacte en overzichtelijke kunstbeurs.
Qua invulling is de beurs NAP+ niet veel anders dan de vorige editie. Omdat de galeries dit keer meer voorbereiding stijd hadden, was er van mijn kant de hoop dat er meer uitgesproken solopresentaties zouden zijn: nieuwe stappen van bekende kunstenaars of zelfs introducties van kunstenaars die nog niet zo zichtbaar zijn geweest. Die zijn er wel, maar niet zo veel als ik had gehoopt. Het zijn net als de vorige keer met name duopresentaties met hier en daar een sterke solopresentatie. De stand van Upstream met een solo van Robert Jan Leegte, Durst Britt & Mayhew & Season 4 episode 5 met Alex Farrar en Madé van Krimpen met Lucila Pacheco Dehne vallen op. Van de duopresentaties vallen die van Gerhard Hofland met Janine van Oene (die een nieuwe weg is ingeslagen met haar schilderijen) en Frank Koolen, en de duopresentatie van LANG met Lin de Mol en Loes van Roozendaal in het bijzonder op. Maar helaas zijn er ook galeries die de usual suspects tonen zoals op andere beurzen.
De kracht van NAP+ zit ’m in de momenten dat galeries hun nek uitsteken en het anders doen dan op andere beurzen. Die zijn per direct de moeite waard; de beurs zou nog sterker worden als alle galeries dit begrijpen.
Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal om verschillende redenen opviel.
Laat een reactie achter;