Martin van Zomeren; Alexandra Leykauf

Alexandra Leykauf (1975) toont werk bij Martin van Zomeren. De opzet is eenvoudig; ze heeft in twee verschillende musea de vitrines gefotografeerd en vervolgens de foto’s geprint en op houten […]

Alexandra Leykauf (1975) toont werk bij Martin van Zomeren. De opzet is eenvoudig; ze heeft in twee verschillende musea de vitrines gefotografeerd en vervolgens de foto’s geprint en op houten installaties geplakt die even groot zijn als de vitrines in het echt.

Dat levert een lekker volle galerie op met ‘sculpturen’.

In het persbericht worden er allerlei ideeën aan opgehangen (zo zijn bijvoorbeeld de foto’s scherpgesteld op de achterkant van de vitrine om de één of andere bizarre reden). Maar het verhaal rommelt van alle kanten. Het idee om vitrines te fotograferen en op ware grootte te presenteren is een leuk grapje. Maar levert dat nu echt een relevant beeld op?

Waarom moet ik naar deze dingen kijken? Waarom zijn juist die vitrines uitgezocht? Waarom zijn die foto’s nu echt zo vreemd scherpgesteld (wat trouwens niet altijd even overduidelijk is)? Er zijn een hoop vragen die niet direct het werk ten goede komen. Deze vragen af te doen als “maar die vragen zijn nu net de bedoeling van de kunstenaar” geloof ik niet in.

Is het dan slecht werk?

Nee, het werk is wel geloofwaardig. Ik zou het niet direct sculpturen noemen maar eerder installaties omdat de betekenis enorm plaatsgebonden is. Zet de werken maar eens in het museum bij de echte vitrines. Leykauf kan ook geen luiheid verweten worden, alles is keurig netjes afgewerkt en de perspectieven van de foto’s zijn overal goed gecentreerd. Dat is een enorm precies werkje. Dus ook dat scherpstellen op de achterkant is duidelijk een keuze geweest. Alleen de redenen waarom zijn mij volstrekt onduidelijk. Het werk is misschien methodisch van aard, Leykauf kan er zo nog duizenden maken zonder het procedé aan te passen. Maar ook dat is nu niet echt een probleem.

Het probleem is simpelweg dat er te veel “waaroms” zijn die onbeantwoord blijven. Voordeel is wel dat het nu, bijna een maand later, nog steeds in mijn hoofd blijft hangen als vraagtekens. Maar of dat in dit geval positief is, daar ben ik nog niet uit.

 

Alexandra Leykauf - Diverse werken

Alexandra Leykauf - Diverse werken

Alexandra Leykauf - Vitrine 1 (Persische Flasche) - 50x50x175cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 1 (Persische Flasche) - 50x50x175cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 2 (Vaas) - 60x60x175cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 2 (Vaas) - 60x60x175cm Hout en zwart-wit prints

 

Alexandra Leykauf - Vitrine 3 (Florian en Georg) - 90x40x180cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 3 (Florian en Georg) - 90x40x180cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 4 (8-hoek) - 8 zijden van 57x198cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 4 (8-hoek) - 8 zijden van 57x198cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 5 (Muziekinstrumenten) - 200x74x198cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 5 (Muziekinstrumenten) - 200x74x198cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 6 (Baeuerlicher Hausrat) - 222x111x198cm Hout en zwart-wit prints

Alexandra Leykauf - Vitrine 6 (Baeuerlicher Hausrat) - 222x111x198cm Hout en zwart-wit prints

Is nog te zien tot 15 oktober. Reacties op mijn vragen zijn van harte welkom.