Kunstpodium T; Leerling/Meester expositie #11: Stijn Peeters

Vorige week donderdag was er weer een opening in Kunstpodium T waar we helaas niet bij waren. Na de eindexpositie van AKV Den Bosch toch nog even snel gekeken of […]

Vorige week donderdag was er weer een opening in Kunstpodium T waar we helaas niet bij waren. Na de eindexpositie van AKV Den Bosch toch nog even snel gekeken of het open was en dus gelukkig het toch weer even meegekregen.

Stijn Peeters, die komt wel erg vaak voorbij hier, onlangs nog bij De Pont en All About Drawing. En nu neemt hij vier wel heel diverse studenten onder zijn hoede. Gekozen is voor een heldere opzet van tentoonstellen waarbij ieder globaal 1 ruimte tot zijn beschikking krijgt. Dat levert een erg heldere presentatie op maar de links onderling zijn niet duidelijk. Enkel van Marte Zink is heel duidelijk waarom zij gelinkt is aan Stijn Peeters en dat zit hem met name in de vorm, in de manier waarop geschilderd is.

Daan Lievense

Allereerst, Daan Lievense, met werk dat opmerkelijk doet denken aan Stanley Brouwn. Beide hebben een zelfde beeldtaal en ook inhoudelijk lijken er een aantal enorme raakvlakken te zijn. Toch lijkt het bij Lievense meer over ruimte te gaan en minder over de mens in die ruimte. De helderheid is erg verleidelijk maar wat er precies te zien is blijft onduidelijk, zijn het kleine grapjes met betrekking tot juist werk als dat van Stanley Brouwn of wordt er echt iets onderzocht en is dat dan vorm versus tekst of wat is het dan? Ik twijfel niet aan de serieusheid van de maker maar meer wat het nu eigenlijk is. Mocht Daan dit lezen, zou super zijn als je dit wat zou kunnen verduidelijken.

Daan Lievense

Daan Lievense

Daan Lievense

Daan Lievense

Daan Lievense

Daan Lievense

Daan Lievense

Daan Lievense

Job van Doeselaar

Job van Doeselaar is afgestudeerd te Rotterdam, daar kwam zijn werk totaal niet tot zijn recht. Ook hemzelf frustreerde dat enorm. Zijn werk werkt in een ruimte als Kunstpodium T toch iets beter. Jammer alleen dat het technische gebeuren ervan toch stuk is gegaan. Een van de risico’s van zijn manier van werken. Als ik het goed begreep waren er steeds beelden uit The Matrix te zien die zowel voor als achteruit draaide. Bij het afstudeerwerk in Rotterdam werkte het wel en ik denk dat ik het me wel iets kan indenken hoe dit gewerkt moet hebben. Zijn werk lijkt aanvankelijk te gaan over technische aspecten maar na echt goed kijken lijkt het te gaan over tijd, het spoelen en het verval en verruizen ervan. Niet geheel verwonderlijk dat hij The Matrix koos als film, waarin duidelijk wordt dat het evenement vaker is gebeurt, maar toch steeds anders. Natuurlijk verhoud dit technische werk via een omweg tot ons eigen mens-zijn. Een mooie manier om via heel technische middelen tot een heel natuurlijk en menselijk probleem te komen.

Job van Doeselaar

Job van Doeselaar

Roger Stegers

Roger Stegers ofwel ROT toont een enorme hoeveelheid losse en ingelijste collages en restanten van een performance. Zijn engagement is helder en recht in-your-face. Zijn manier van werken lijkt echter in de presentatie nog wat haken en ogen te hebben, de collages zijn rauw en beladen maar het inlijsten maakt de beelden tam en meer ‘we kijken naar een kunstwerk hoor, het is maar dat je het weet’ beelden. Ik heb het idee dat hij als gesprekspartner meer en duidelijker kan spreken dan hij nu doet met zijn collages.

ROT

ROT

ROT

ROT

Marthe Zink

Marthe Zink was sinds gisteren te zien op het blog hier. Daar presenteerde ze enkele schilderijen, hier presenteert ze tekenwerk. Opmerkelijk is dat de rauwheid hier veel prominenter aanwezig is en ook minder gekunsteld beeld. Er is meer ontstaan en meer vanuit het proces tot beeld gekomen. Minder met voorbedachte rade een ‘lekker beeld’ maken. Als schilder wordt ik enthousiast van haar manier van schilderen die vlot, spontaan en expressief is. Haar grafiek is dankzij de aard van het medium nog rauwer. Vragen die wel gesteld mogen worden is over de veelzijdigheid waarmee zij tot beeld komt, het neigt naar pop-art-achtige beelden maar soms ook juist meer richting Baszelitz, het lijkt nog erg veel kanten op te gaan zonder duidelijke richting wat het is. Los op zichzelf zijn het beelden die staan en goed werken, de verzameling beelden stelt vragen. Ook Marthe mag hier op reageren als ze dat wil, de diversiteit van ‘handschriften’ om even dat begrip te hanteren.

Marthe Zink

Marthe Zink

Marthe Zink

Marthe Zink

Marthe Zink

Marthe Zink

Marthe Zink

Marthe Zink

Stijn Peeters

Ten slotte is er natuurlijk Stijn Peeters zelf die uit oude dozen en onder zijn bed zijn eindexamen werk tevoorschijn heeft gehaald. Zijn werk is bijna niet herkenbaar aan wat hij nu maakt. En dat maakt het sowieso voor iedereen die Stijn Peeters een toffe schilder vind leuk om dit even te zien. Ook dat hij alles in die staat heeft gelaten zoals het was, gebroken glas, beschadigde lijsten enzovoorts.

Stijn Peeters

Stijn Peeters

Stijn Peeters

Stijn Peeters

Stijn Peeters

Stijn Peeters

 

Wat levert dat allemaal op? Een leuke tentoonstelling met sympathiek werk en mooie vondsten. De onderlinge bindende factor is mij echter niet duidelijk. Het zou iets te maken kunnen hebben met een positie naar het maken van beeld; de rol van het materiaal versus het beeld.

Nog te zien tot en met zondag.