Apice for Artists; Priscila Fernandes – Once Upon A Time, No Longer

Omdat de hersenen niet alle prikkels kunnen verwerken selecteren we met methodes de informatie. Zo zie je per dag ongeveer 2000 reclame uitingen voorbij komen. De meeste vergeet je dus, […]

Omdat de hersenen niet alle prikkels kunnen verwerken selecteren we met methodes de informatie. Zo zie je per dag ongeveer 2000 reclame uitingen voorbij komen. De meeste vergeet je dus, want je zou er knettergek van worden als je al die informatie moest opslaan. Enkele methodes om overprikkeling te voorkomen zijn ritme, rijm, structuur, focus en analogie. Oftewel, orde in de chaos aanbrengen waardoor alleen de ‘relevante’ informatie opgeslagen wordt.

Heel vaak sta je niet stil bij hoe die informatie vooropgezet wordt gemanipuleerd door de makers van die informatie. Als beeldmaker ben je er onbewust steeds mee bezig. Die gulden snede is bijvoorbeeld een harmonische rijm die we kennen uit het menselijk lichaam. Daarom werkt dat ook vaak in composities zo ontzettend natuurlijk, omdat we die orde herkennen uit het menselijk lichaam.

Priscila Fernandes (1981) lijkt juist die methodes om beeld toegankelijk te maken te onderzoeken. Hoe werkt nu die beeldende ritme of focus? Wat gebeurt er als je van een passief gegeven als kijker, een actief gegeven maakt en de kijker ondergeschikt daaraan. Een verwisseling van perspectief in de positie van toeschouwer en beeld.

Dit doet ze onder andere bij het werk wat direct bij de ingang te zien is. Daar is een vrouw te zien die danst met een rode schijf in haar hand. Waar normaal het perspectief van de toeschouwer vast staat en de vrouw door het beeld danst, blijft de rode schijf in het midden van het scherm hangen en danst de vrouw er dus omheen. Daardoor draait het kader dus om de vrouw heen en kijk je daar als toeschouwer toch ineens heel anders naar.

Bij een ander werk speelt de camera een vergelijkbaar spel in een gebouw. De camera beweegt alsof het zelf de lijnen trekt die de traptreden vormen, of hekwerken of bakstenen. Als toeschouwer wordt je hierdoor gewezen op die ritmes van het gebouw. Het zou kunnen vervallen in droog werk maar Fernandes weet het fris te houden. Dat heeft te maken met de diversiteit aan media die ze toont maar ook de bescheiden hoeveelheid van 4 werken. De ruimte van Apice is ideaal voor solo’s waar weinig werk veel potentie kan laten zien. Dat doet Fernandes dan ook. Een interessante kunstenares waarvan ik benieuwd ben naar meer.

Priscila Fernandes Overzicht

Priscila Fernandes Overzicht

Priscila Fernandes - Calibration Circle - 2,06minuten HDvideo

Priscila Fernandes – Calibration Circle – 2,06minuten HDvideo

Priscila Fernandes - Do you play once in a while - 25x35cm Laserprints

Priscila Fernandes – Do you play once in a while – 25x35cm Laserprints

Priscila Fernandes - In Out, In Out, Shake It All About - 50x82cm Inkjetfoto, lijst en gipswanden sokkel

Priscila Fernandes – In Out, In Out, Shake It All About – 50x82cm Inkjetfoto, lijst en gipswanden sokkel

Priscila Fernandes - In Out, In Out, Shake It All About - 50x82cm Inkjetfoto, lijst en gipswanden sokkel (achterkant)

Priscila Fernandes – In Out, In Out, Shake It All About – 50x82cm Inkjetfoto, lijst en gipswanden sokkel (achterkant)

Priscila Fernandes - That's What It's All About - 4,35minuten - HDvideo

Priscila Fernandes – That’s What It’s All About – 4,35minuten – HDvideo

Priscila Fernandes - That's What It's All About - 4,35minuten - HDvideo

Priscila Fernandes – That’s What It’s All About – 4,35minuten – HDvideo

Is nog te zien tot en met 6 oktober bij Apice for Artists te Amsterdam.