Moeten kunstomschrijvingen helderder?

Sinds kort hebben we hier voor op het blog iemand die zo nu en dan onze dramatische spelling- en grammaticafouten uit de teksten haalt. Daar zijn we heel blij mee, […]

Sinds kort hebben we hier voor op het blog iemand die zo nu en dan onze dramatische spelling- en grammaticafouten uit de teksten haalt. Daar zijn we heel blij mee, want dat was heel hard nodig. Dus tof dat je ons zo helpt Esther! Ze wees ons ook op een discussie over kunstkritiek op de site van OnzeTaal. Nu wordt die discussie daar gevoerd vanuit een taalperspectief, maar voor ons is deze minstens even relevant. Aarzel niet om te reageren! Of kijk ook even naar de reacties bij OnzeTaal. Opmerkelijk is ook dat ruim 70% vindt dat het helderder moet.

Moeten kunstomschrijvingen helderder?

Kunst staat in een kwade reuk. Dat blijkt nu de subsidies verlaagd worden. Er zijn wel protesten, maar die klinken toch vooral zelfzuchtig en plichtmatig. Hoe komt dat? Een van de redenen die worden genoemd, is dat het publiek niets van kunst snapt. En dat zou dan weer komen doordat de teksten uit de kunstwereld in een ontoegankelijke stijl geschreven zijn. Verdient het aanbeveling om die kunstomschrijvingen helderder te maken?

Voorstander Tegenstander

Ja, kunstomschrijvingen moeten helderder.

Teksten over kunst en kunstwerken staan niet op zichzelf, maar hebben een dienende functie. Ze attenderen het publiek op kunstwerken, lichten die toe en evalueren ze. Of de teksten daarin slagen, hangt ook af van de schrijfstijl. Die mag in ieder geval geen extra barrière opwerpen. Wat te denken van de Raad van Cultuur, die aan de toenmalige informateur Ivo Opstelten schreef dat kunst een domein is waar “samenleven op basis van culturele omgangsvormen wordt uitonderhandeld”? Alsof iemand daar chocola van zou kunnen maken.
Elke tekst kan altijd nog een beetje helderder. Dat het onderwerp ingewikkeld is, mag geen excuus zijn, maar is juist een extra aansporing om begrijpelijk te formuleren. Schrijvende kunstkenners kunnen te rade gaan bij populair-wetenschappelijke journalisten. Als je weet hoe je het imploderen van sterren moet uitleggen, lukt dat ook met een video-installatie of een conceptueel object.
Maar bovenal telt de wíl om er iets aan te doen. Een lezer die ziet dat kunstschrijvers in ieder geval probéren om duidelijk te schrijven, weet dat hij in principe welkom is in hun wereld. Want dat is het sterkste signaal dat zo’n nodeloos hermetische tekst afgeeft: lezer, bemoeit u zich niet met ons, wij hebben u niet nodig.

Nee, kunstomschijvingen hoeven niet per se helderder.

In jip-en-jannekestijl schrijven over kunst kan niet, en áls het zou kunnen, hielp het niet. Stel dat je wel een makkelijke tekst kon maken over een video-installatie waarin een kunstenaar de veranderende houding tegenover lichaamstransformaties onderzoekt. Dan zou dat alleen maar betekenen dat die installatie geen echte kunst is. Echte kunst is zó nieuw en ontregelend dat het moeite kost om die te bedenken, te maken en te begrijpen. En die moeite zien we weerspiegeld in de stijl van de beschouwingen erover, die even moeizaam en kronkelig is. Elke versimpeling zou een trivialisering zijn, die uiteindelijk juist afbreuk doet aan de waardering van kunst.
De jip-en-janneketeksten zouden de kunst ook niet populairder maken. Echte kunst spreekt onmiddellijk aan. Je ziet of hoort iets en je denkt: wauw, wat jammer dat ik dat niet eerder in mijn leven ben tegengekomen! Pas daarna voel je je gemotiveerd om er een boekje over te lezen. Je keert naar het werk terug en je verdiept je er verder in. Maar aan het begin staat de impuls, de directe ervaring van het kunstwerk. De omgekeerde weg, eerst de toelichting lezen en dan de kunst verwerken, werkt niet. Bij een groot kunstwerk is de tekst dus onnodig en die kan zich zelfs op een irritante manier tussen het werk en de genieter dringen. Bij andere werken is de tekst nutteloos, hoe fraai en helder ook geformuleerd. Denk maar aan de lege zalen met conceptuele kunst waar u doorheen wandelt om bij uw favoriete schilderij te komen. Zouden die voller zijn als de toelichtingen door Heleen van Royen waren geschreven?

 


 

Wat vindt u ervan?
Moeten kunstomschrijvingen helderder?

Een stemming over deze stelling onder de lezers van het tijdschrift Onze Taal en de bezoekers van deze website leverde het volgende resultaat op:

Ja, kunstomschrijvingen moeten helderder. (53 stemmen, 71 procent):

Nee, kunstomschrijvingen hoeven niet per se helderder. (22 stemmen, 29 procent):


 

Zelf zijn we hier natuurlijk een voorstander van helderheid en openheid, maar ook wij zijn ons ervan bewust dat het soms niet simpeler kan. Wat denken jullie ervan?