Heel vreemd werk is het niet, maar toch is niet echt duidelijk waar het om gaat. Persbericht zegt het volgende;
The work exhibited will feature his dominant artistic strategies: large ink-and-thread pieces, horizontal assemblages of his photographs in various forms combined with an array of material from his archive, and watercolours.
The large works shown consist of four or nine sheets of photographic paper, each dyed with several layers of Indian ink, strewn with patterns of confetti and thread applied with a sewing machine, then joined together to form large rectangular panels. Stewen uses these pieces to establish a kind of punctuation within the flow of an exhibition.
Echt heel veel wijzer er van worden doen we niet. Maar toch is het gewoon erg aangrijpend werk. Als je het eenmaal gezien hebt zit het in je hoofd. Een optie die zo radicaal is en toch zo op zichzelf staat. Noem het het groundhogday probleem. Iedere film die enigszins hetzelfde plot heeft als die film verwijst automatisch naar die film en komt daar niet meer onderuit. Toch is het een enorm eenvoudige film. Hetzelfde heeft dit werk ook op een bepaalde manier. Of ligt dat aan mij?
In elk geval levert het beelden op die iets tragisch hebben en iets komisch. Dat is een open deur want het is confetti op zwart, dat werkt nu eenmaal zo. Toch is dat een vrij radicale vondst. Het werken met collages is toch iets anders dan het werken met kleine ronde stukjes papier in wilde kleuren. Het werk dat Dirk Stewen verder maakt is weer van een andere aard en helemaal duidelijk is het niet hoe die nu echt zich tot elkaar verhouden. Toch is ook dat zeker interessant.
Eentje om in de gaten te houden dus?
Hier eerst zijn grote werken.
En enkele van de kleinere werken.
Als het een ketting was geweest had ik gedacht dat het van Bas van de Hurk was geweest. Maar dus toch niet.
Ik vind het wel een keer leuk dat jullie een ervaring hebben gehad bij werk, wat niet echt geduid kan worden en jullie dat ook laten. Het gaat voorbij woorden of zo. Dat vind ik fijn :-). Met alle respect, want ik wil jullie niet missen.
@Ann,
helemaal duidelijk wat je bedoelt. Ja soms is er niet echt vat op te krijgen. Volgens mij is dit werk zoiets. En dan moeten we er inderdaad ook niet te veel woorden aan vuil maken. Morgen posten we Kees van Dongen in Boijmans, daar zijn we iets woordelijker in ;).
(en we zijn ook heel blij met vaste lezers zoals jou! 😉 )