Uwe Wittwer

Het is godsgruwelijk warm weer, ik word er helemaal lam van en het is eigenlijk dan ook geen weer om achter de computer te zitten blogposts te schrijven. Vandaar dat het er deze dagen misschien ook minder van komt dan je van me gewend bent.

Toch weer iets tegengekomen wat op een bepaalde manier opmerkelijk fris was en toch duidelijk een historisch gewicht op zich heeft; Uwe Wittwer (1954). Op dit moment heeft hij in Berlijn bij Nolan Judin een expositie van zijn werk. Deze gaat vergezeld van een opmerkelijk uitvoerig persbericht, waarvan ik toch de eerste alinea wel wil delen voordat we naar het werk gaan kijken.

Two central themes in Swiss artist Uwe Wittwer’s extensive oeuvre are the “truth of the image” and “image recollection”. In an age dominated by (digital) media, where the line between real and fake—or ‘edited’—is increasingly blurred, the question of the relationship between image, effect and reality becomes ever more important. And indeed, the point of departure of Wittwer’s works are digital images found on the internet, whose authors always remain anonymous. With the help of image processing software he manipulates his source material until such a point where the images become his own and he can transfer them onto canvas or paper. […]

Wat is er te zien: verschillende olieverfschilderijen, 25 stuks, van diverse formaten. De schilderstijl is redelijk illustratief maar de onduidelijke elementen in de doeken maken het toch wringend. We zien beelden afgeleid van andere schilderijen en van foto’s die duidelijk meer beladen zijn dan ze ons tonen. Wat dat laatste betreft is er duidelijk een link naar Luc Tuymans. Die haalt ook beelden uit ons publieke domein en doet er vervolgens iets mee.

Een accentverschil is echter dat Tuymans heel duidelijk de historie van het onderwerp wil tonen, hier worden meer vragen gesteld wat die afbeelding dan is. We zien een beeld met drie vrouwen maar er kloppen dingen niet, wat is dat rode links? En waarom kloppen de proporties niet terwijl toch duidelijk te zien is dat er iets aan vooraf is gegaan? Oftewel, een continu unheimlich gevoel. Soms wordt er een tipje van de sluier opgelicht zoals bij het Rotor werk waarbij we duidelijk een helikopter zien. Uit het persbericht blijkt dat hij veel beelden gebruikt uit de Vietnamoorlog. Foto’s die daar zijn gemaakt door soldaten.

De inhoudelijkheid van zijn werk zit niet in 1 beeld maar in de samenhang tussen deze beelden. Zijn stilleven is dertien in dozijn, vlot geschilderd maar niets bijzonders. Juist in combinatie met bijvoorbeeld het winterlandschap kan deze betekenis krijgen. Wat doen deze beelden samen? Duidelijk is dat deze beelden allen tezamen vragen hoe we kijken. Welke systematiek hanteren we om naar deze werken te kijken? Een goede vraag.

Eigenlijk best knap, hij kan lekkere beelden maken die erg toegankelijk zijn op zichzelf, zonder dat het hoeft in te boeten aan inhoudelijkheid. Een erg interessante schilder en kunstenaar dus.