NEST; Badly Natured

Als kritiek op de ‘Ja Natuurlijk! Hoe kunst de wereld redt’ tentoonstelling in het GEM had ik dat het thema gebruikt werd als een kapstok om vooral veel aan op te hangen, maar dat het thema niet gebruikt werd om werken omheen te kantelen. Het is mooi dat als er een helder thema is, dat werken daar op een zekere manier een nieuwe en andere betekenis in krijgen. Bij Nest is op dit moment een tentoonstelling te zien die hetzelfde thema gebruikt als het GEM (en dat waarschijnlijk ook goed met elkaar besproken hebben) waarbij dat thema ineens wel blijkt te kunnen worden ingezet om de relatie van de mens met de natuur van diverse kanten te belichten en de werken een nieuwe betekenis toe te dichten.

Mijn nieuwsgierigheid werd alleen al gewekt door de deelnemende kunstenaars waar zowel inhoudelijk als formeel geen touw aan vast te knopen lijkt. Het zijn simpelweg totaal verschillende kunstenaars. Dan wordt een tentoonstelling maken of een ramp of het wordt geniaal mooi op elkaar afgestemd. Dan ook nog eens rekening houden met het risico dat thema-tentoonstellingen nogal snel de neiging hebben oppervlakkig of flauw te worden. Oftewel, het is er op, of eronder.

Dat blijkt dus er op te zijn. Er hangt geen werk te veel of te weinig. Opmerkelijk genoeg zitten de kunstenaars elkaar nergens in de weg en vullen ze elkaar aan. Nogmaals, dat verdient respect want zo logisch zijn de combinaties niet. Het lekkere sterke maar ook kleine schilderwerk van Simon Schrikker lijkt op het eerste gezicht niets van doen te hebben met een dode haas in een aquarium van Martin uit den Boogaard, of met een film van Roderick Hietbrink waarin een boom door een huis aan de Boomgaardstraat getrokken wordt. En toch verschijnt het allemaal heel logisch ten opzichte van elkaar in de tentoonstelling.

Nog fijner is dat het werk nergens oppervlakkig wordt maar zoals eerder gezegd, de werken kantelen dankzij de context. De octopussen van Schrikker krijgen dankzij het werk van Martin uit den Boogaard ineens een venijnigere betekenis. Dat terwijl het hetzelfde esthetisch mooie schilderij kan blijven. Het wordt duidelijk dat de natuur helemaal niet zo ver weg van ons staat en ons nog altijd in meer of mindere mate in haar greep heeft. Wat die natuur dan is, dat is weer voor misschien een andere tentoonstelling. Tot die tijd geniet ik van de pollen die in de lucht hangen, zo heeft de natuur mij ook nog in haar greep.

NEST overzicht

Griet Dobbels maakte een beeld wat langzaam maar zeker wordt opgepeuzeld door de vogels.

Griet Dobbels – Bird Seed Madonna

Jeroen Eisinga – Het Zesde Zintuig

Jeroen Eisinga – Het Zesde Zintuig

Martin uit den Bogaard – Schimmel-Landschap (Aarde van het graf van Marinus van der Lubbe)

Martin uit den Bogaard – Schimmel-Landschap (Aarde van het graf van Marinus van der Lubbe) (detail)

Van Ronald Ophuis verwacht je geen bloemstilleven, het blijkt dan ook het soort plant te zijn wat het opvallend goed doet op de massagraven in Srebrenica.

Ronald Ophuis – Flowers

Ronald Ophuis – Flowers (detail)

Even lijkt het op een romantische ondergaande zon, maar als het beeld langzaam wordt scherp gesteld blijkt ineens dat het iets heel anders is…

Lorenz Olivier Schmid – Tubiflex Sunset

Maartje Korstanje – Untitled

Maartje Korstanje – Untitled

Nishiko – Repairing Earthquake Project

Roderick Hietbrink – The Living Room

Simon Kentgens – Bloom (?)

Simon Schrikker – The Great White

Martin uit den Bogaard – Rabbit

Hier onthoofd een kraai een andere vogel…

Debra Fear – Bastinado by Zook

Deze twee bossen bloemen waren met de opening identiek, nu is duidelijk dat de ene een echte bos met bloemen is en de andere nep.

Simon Kentgens – Bloom

Kortom, een interessante tentoonstelling met een mooi afgewogen verzameling werken. Respect voor de curator. De tentoonstelling is nog tot en met de 28e te bezoeken bij NEST te Den Haag.