Een naam die geen verdere informatie behoeft, zijn invloed in Duitsland is gigantisch en kan moeilijk overschat worden. Lüpertz (1941) maakt nog altijd schilderijen en deze worden nu tentoongesteld in gallerie Michael Werner.
De titel van de tentoonstelling ‘Pastoral Thoughts’. Meer informatie daarover in het persbericht:
The works in “Pastoral Thoughts” offer viewers further evidence of how disregard for the artistic conventions of the day has become a defining characteristic of Lüpertz’s practice. The exhibition presents new series of paintings depicting landscape motifs. Derived not from observation of the natural world, but from photographic sources and personal memories, these seemingly conservative paintings are in fact rich with layers of meaning, association and technical invention. Lüpertz’s interest in the concept of a motif as the source for invention and abstraction in painting is keenly evident here, as is his deep concern for the material properties of painting. Laying bare the support of several works in the series, the artist explores the use of specific material as an element of both structural and poetic potential.
Dat klinkt allemaal prima en dat zijn de werken dan ook. Herkenbaar expressief werk wat bovenal stevig geschilderd is. Ook opmerkelijk is de archaïsche kwaliteit. Het is overduidelijk beeld dat gebaseerd is op een denken en niet op alleen een manier van schilderen. Opmerkelijk is ook de spanning tussen figuratief en abstract werk die toch naadloos in elkaar overlopen.
Er is slechts een klein kritiekpuntje, de beladenheid van die beelden, dat typisch Duitse, willen we dat nog wel zien? Het is zeer zeker goed gedaan maar, poeh, altijd maar weer dat Duitse. Moet dat nu nog?
Dat typisch Duitse. Tja, je kunt van een Duitse schilder moeilijk verlangen dat hij minder Duits werk maakt. Persoonlijk vind ik het wel bewonderenswaardig hoe hij zichzelf is gebleven en herkenbaar, zonder saai te worden. De ideeën, hoe dik en Duits ook, worden fraai uit verf opgebouwd. En wat een fraaie, intieme lyriek vergeleken bij het onderhand flink schor geschreeuwde van Kiefer.
Maar ik geef toe: ik heb een ernstig zwak voor de Duitse Romantiek.
@Bertus,
Je hebt helemaal gelijk, je kunt een Duitser niet minder Duits maken. Ik doelde alleen op het Duitse gewichtigheid, het Trauma wat ergens toch nog in blijft zitten.
Overigens erg goede vergelijking met Kiefer, veel intiemer veel oprechter en veel noodzakelijker werk dan dat van Kiefer. Die inderdaad enkel schor geschreeuw lijkt te produceren.
En een zwak voor Duitse Romantiek kan ik me wel iets bij indenken. Kan ook de beste overkomen 😉
Weliswaar ben ik meer de latijnse culturen angehaucht, maar ik vind dit toch erg mooi werk (heb het ook al gepost). Het wordt wel erg klassiek modern met die lijsten, dat maakt het misschien ook wat zwaar. Over Kiefer ben ik het nog niet eens met mezelf, hoop binnenkort naar Antwerpen af te reizen.
@Kees
Ik vond zelf die lijsten er wel mooi bij werken, gewichtig maar dat hebben de beelden ook wel nodig. Het worden anders toch meer ‘lekkere’ schilderwerkjes. En daar zou hij zichzelf te kort mee doen.
Ik weet niet hoe lang het nog te zien is in Antwerpen, maar zeker gaan. Alleen al omdat het goed te combineren is met een echte super tentoonstelling bij M HKA. Want alleen Kiefer moet je niet voor gaan, viel mij in elk geval tegen