Weer eens een echte klassieker. Fransisco Goya alom bekend, een oeuvre dat aanvankelijk helemaal binnen de romantische traditie viel, maar gaande weg maakte zijn optimistische visie en zijn geloof in de ratio en verlichting steeds meer plaats voor de duistere kanten van de mens om uiteindelijk uit te monden in zijn ‘black paintings’ een serie schilderijen die hij aan het einde van zijn leven rond zijn 70ste levensjaar maakte in Madrid. Deze serie van veertien werken maakte hij in Quinta del Sordo (“Deaf Man’s Villa”) en schilderde de werken rechtstreeks op de muren. Zij zijn vermoedelijk gemaakt in uiterste wanhoop, angst en hysterie en niet gemaakt om het huis ooit te verlaten.
De serie kenmerkt zich door het sober kleurgebruik, dramatisering door gebruik van schaduwen, rauwheid en demonen. Titels van de werken zijn achteraf door externe factoren (critici enz) toegewezen. Ondanks de vele theorieën die er over de achtergronden van deze werken bestaan lijkt het me beter om het gewoon zo te bekijken.
Blijft mooi…
All time favourite!
@Kees
+1 😉
Vooral deze serie werken vind ik geniaal. Die portretten die hij maakte aan het hof zijn ook leuk, maar vooral grappig omdat ze er nogal ehm, zwakbegaafd uitzien.