![Met een lichtelijke vorm van ironie presenteren we bij de Know Your Classics reeks het zottengetal 11, Bob Ross (1942-1995). Waarom zouden we wel aandacht besteden aan Bob Ross, die […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2011/05/Bob-Ross.jpg?resize=600%2C250 "Know Your Classics (11); Bob Ross")
Met een lichtelijke vorm van ironie presenteren we bij de Know Your Classics reeks het zottengetal 11, Bob Ross (1942-1995).
Waarom zouden we wel aandacht besteden aan Bob Ross, die in de serieuze kunstkringen niet kan rekenen op waardering? Waarom zouden we het niet doen? De beste rede om het wel te doen is natuurlijk het feit dat zijn televisie workshops een miljoenen publiek bereikte en schilderen toegankelijk wist te maken. Misschien iets te makkelijk want “dat schilderen stelt blijkbaar ook niets voor”, maar toch…
Zijn nat-in-nat techniek is vergelijkbaar met fast-food. Het is supersnel gedaan, en net zo snel ook weer verwerkt. Het eindresultaat is nu niet bepaald iets waar ik vrolijk van wordt. Toch moet ik eerlijk bekennen zijn Joy Of Painting reeks helemaal gezien te hebben en veelvuldig gebruik maak van foefjes die hij ontwikkeld heeft of bekend gemaakt heeft. Vandaag moest ik er weer aan denken toen ik mijzelf betrapte op het schilderen van een “happy little tree”. In mijn geval echter zonder de gebruikelijke “happy little friend” die iedere boom nodig zou hebben.
Bob Ross is een fenomeen, niet alleen zijn haar of zijn humor maar ook hoe hij het schilderen bij een heel breed publiek toegankelijk maakte en er voor zorgde dat iedereen kon schilderen, met zijn “happy little accidents”. Alleen al daarom hoort hij hier langs te komen. Hele groepen Ross-klonen bestormen de rommelmarkten over de hele wereld. Als we het zo bekijken is hij misschien wel de meest invloedrijke schilder vanaf de jaren ’80. Laten we eerlijk wezen, welke andere schilder heeft sinds Dali zoveel ripp-offs gehad als Bob Ross?
En is het niet vanwege de techniek, dan is het wel omdat hij jarenlang massa’s mensen met zijn stem in slaap heeft gekregen. Ook dat is een prestatie. Bob Ross staat hier dus niet zo zeer vanwege zijn super schilderijen, al zijn ze nog zo lekker, maar vanwege zijn positie. En ach, altijd goed om even wat foefjes bij hem af te kijken…
(En eigenlijk ook omdat ik geen andere leuke blogpost kon bedenken voor vandaag, maar dat zeg ik liever niet hardop.)
Leuk stukje. Er is nu een andere (oude) man die samen met zijn vrouw dit soort tv-schilder-workshops geeft. Vooral rozen, mooi voor boven de bank. ‘Don’t forget to stop and smell the roses’ zegt die andere kunstschilder.
Bij Bob Ross speelt ook nog zijn ‘posthume carriere’ een rol. Over heel de wereld zijn ‘clubjes’ die in de gedachte van Bob Ross schilderles geven en diegene die lesgeven aan cursisten staan onder auspiciën van andere mensen die de kwaliteit van Ross’ schildertechnieken moeten controleren en handhaven. Vind de scene rondom dit soort schidlers interessant, meer dan de werken.