Geen duidelijke titel; Freeks, geen duidelijk perbericht, geen duidelijk werk maar geen onbekende naam; Joe Bradley. Het enige wat echt duidelijk is, zijn de titels van de werken. Dat in combinatie met de kennis over zijn oudere werk, is het duidelijk wat het zou moeten zijn. Alle schilderijen zijn persoonlijkheden met hun eigen schoonheden en schoonheidsfoutjes.
Dat resulteert in dit geval in erg opmerkelijke doeken die een heel eigen beeldtaal zijn gaan vormen. Daar houden wij hier wel van. Opmerkelijk is natuurlijk qua vorm de enorme stap van zijn oudere werk naar het nieuwe. Toch is er inhoudelijk weinig veranderd. Dit werk doet veel eerlijker en ook menselijker aan dan dat vorige. De personen zijn geen abstracte kille figuren maar echt bijna menselijk. De doeken zouden bijna kunnen gaan spreken, vloeken en huilen.
In elk geval werk dat erg de moeite is om even te zien.
Jaloersmakende doeken (behalve Egyptian Freek, vreemde eend in de bijt zal ‘k maar zeggen).
@Jordy,
Ja die is nogal vreemd, maar daarom denk ik dat die best belangrijk is. De keuze is zo afwijkend. Wel inderdaad prachtig werk. Zie ook bij Whatspace;
http://www.whatspace.nl/nieuws/joe-bradley-freeks.html