Henry Darger

Ik las onlangs via @HotelMariaKapel een stukje tekst over Henry Darger. Ik had er nog nooit van gehoord en ik meen dat een post over deze man op zijn plaats is.

Henry Darger was een outsider op iedere mogelijke manier. Hij was geboren in 1892 en verloor zijn moeder toen hij 4 was. Zijn vader moest hem afstaan toen hij 8 jaar was. Vervolgens belande Henry in een katholiek tehuis waar ze niet zachtzinnig waren. Toen de vader vervolgens stierf moest Henry naar een asylum voor “feeble-minded childeren”. Ze dachten blijkbaar dat hij achterlijk was. De diagnose was dat zijn “hart niet op de goede plek” zat. Dat zal nu niet meer snel gebeuren. Wat hij wel heeft overgehouden aan die jaren is dat hij tot het einde van zijn leven iedere dag naar de kerk is gegaan.

Eenmaal wat ouder probeerde Darger dan ook meermalen te vluchten wat hem uiteindelijk op zijn 16^e lukte. Vervolgens is hij te voet half Amerika doorkruist om uiteindelijk in Chicago uit te komen. Hij was dus wel enigszins gek. Hij onderhield verder nauwelijks contacten met anderen mensen. En ter compensatie sprak hij dan ook met zichzelf, in verschillende stemmetjes. In de documantaire zeggen ze dan ook dat het leek alsof hij altijd feestjes had maar dat hij altijd alleen bleek te zijn.

En zo leefde hij dan ogenschijnlijk zijn leven. Aan het eind van zijn leven ging het echter steeds minder goed met zijn gezondheid en moest hij naar hetzelfde armenhuis als zijn vader. Op dat moment ging zijn huisbaas een kijkje nemen in zijn huis. En wat die daar enkele dagen voor Henry’s dood aantrof; een kast met daarin 15 boekwerken met in totaal meer dan 15.000 pagina’s. Drie boekwerken met honderden aquarellen en een autobiografie van acht delen, een het weer van 10 jaar en nog wat korte verhalen van 10.000 pagina’s. Zijn hoofdwerk is echter “The Story of the Vivian Girls, in What is Known as the Realms of the Unreal, of the Glandeco-Angelinian War Storm Caused by the Child Slave Rebellion.” Een klassiek verhaal over goed en slecht maar dan in een wel heel bizarre vorm. Darger’s magnum opus gaat over zeven Shirly Temple achtige, naakte meisjes met piemels genaamd Vivian Girls die samen met een nog grotere groep onschuldig kijkende meisjes met piemels een Christelijke oorlog voeren tegen de boze antichristelijke oude mannen. Deze oorlog is echter gruwelijker dan zelfs Goya kon bedenken. Publieke ophanging, kruisingen en wurgingen zijn veelvuldig aanwezig.

Al zijn werken stonden in dienst van het boek. Hij wilde zelfs een kind adopteren om geinspireerd te blijven. Dat werd hem niet toegezegd en dat deed hem veelvuldig vloeken tot God. Wel bleef hij kinderen tekenen en schilderen. Alles stond in dienst van zijn heilige oorlog. Zijn aquarellen waren dus ook illustraties voor zijn verhaal. Deze hebben binnen de kunst veel indruk gemaakt. Nog voordat Pop Art was uitgevonden implementeerde Darger afbeeldingen uit de massamedia. Ook maakte hij gebruik van fotokopie om zijn voorbeelden te kunnen overtrekken. Zijn werk was dus zijn tijd vooruit. Toen zijn werk ontdekt werd kreeg hij al snel veel shows.

Henry Darger heeft zelf niet kunnen genieten van zijn succes. Helemaal niet zelfs. Toen zijn huisbaas zijn werk vond en vroeg wat hij er mee moest doen. It is too late now,” zei Henry. “Throw it all away.” Dat heeft hij in elk geval niet gedaan.

Het boek is via Amazon te kopen voor een kleine 455 euro.

Hieronder de documentaire over hem. Zoals altijd als ik het post, de moeite waard.Hij is ook te vinden via de bekende Torrent netwerken.

En dat waren ze.