Ik werd vandaag geattendeerd op het werk van Franziskus Wendels (1960) in verband met mijn eigen werk. Momenteel is het werk van Wendels te zien in een grote tentoonstelling in Hamburg om Gerhard Richter heen. De link met Richter is in de verschijning snel gelegd, maar inhoudelijk zijn er wel wat andere dingen aan de hand.
Waar Richter met lege handen stond en daarom maar foto’s is gaan naschilderen met een bijna onverschillige houding welk beeld (wat natuurlijk niet zo is, maar toch), daar is bij Wendels duidelijk een voorkeur te zien in het soort beelden dat hij uitwerkt. De link met Rothko is in sommige werken snel gelegd. Daar tegenover staat vervolgens Richter om juist die spirituele abstracte dimensie steeds weer terug te koppelen naar de realiteit.
Dat resulteert in ontzettend mooie beelden die soms erg fotorealistisch aandoen, dan weer heel abstract. Nergens is er sprake van stijlbreuk terwijl het toch een heel breed spectrum aan beelden is.
(De kwaliteit van de afbeeldingen is matig, dat is jammer, vooral omdat ze ook zo op zijn eigen site staan.)
Laat een reactie achter;