Eindexamen Expositie; Sint Joost Breda 2017

Het risico dat ik eerder omschreef bij de tegenhanger van deze academie (AKV Den Bosch dus) is dat daar waar een academie de nadruk legt op het ontwikkelen van een […]

Het risico dat ik eerder omschreef bij de tegenhanger van deze academie (AKV Den Bosch dus) is dat daar waar een academie de nadruk legt op het ontwikkelen van een duurzame eigen praktijk het soms in die vier jaar te kort schiet in de scherpte. Dat is zowel inhoudelijk als formeel en vaak is het simpelweg het gebrek aan lef. Lef om keuzes te maken en daarin radicaal te zijn. Middelmatigheid zie je op alle academies maar meestal wordt het verhuld door reeds overbekende hedendaagse beeldtaal. Maar middelmatigheid wordt past echt evident als de kunstenaar weinig persoonlijkheid heeft.  Er studeren er ieder jaar 2400 af, dus je moet wel iets toe te voegen hebben aan die waterval van aanstormende kunstenaars. Het ontwijken van middelmatigheid is geen eenvoudige opgave. Met die enorme hoeveelheid nieuwe kunstenaars ligt de lat ook hoog. Het is dus er op of er onder.

Dat laatste kan zowel enthousiasmerend werken om uit te pakken met het risico pijnlijk te falen, of op de veilige genuanceerde weg blijven dat dus kan leiden tot nietszeggendheid. Beiden kunnen overtuigen en daar gaat het eigenlijk om. Een eindexamen is maar een moment, maar wel één van de weinige momenten dat alle ogen op je gericht zijn. Zeker voor kunstenaars uit Breda en Den Bosch waar nadat ze zijn afgestudeerd geen actieve infrastructuur direct met ze aan de slag gaan. Als je nu niet kunt overtuigen is dat niet de laatste kans, maar je moet er hard aan trekken om ergens een voet tussen de deur te krijgen. Dat kan, maar niet alle jonge kunstenaars kunnen dat.

Daarom is het jammer dat deze lichting in Breda veelal de veilige weg en dat leidt tot middelmatigheid. Het ontbreekt aan krachtige uitspraken. Het is niet dat de kunstenaars niet interessant zijn, maar direct een hele staalkaart van je prille praktijk tonen is nu misschien niet direct het meest verstandige. Een krachtig deel ervan kan de vraag oproepen naar meer, onbegrip is een sterke motivator. Maar nietszeggendheid, dat is het grootste gevaar dat er voor een kunstenaar is, dat impliceert irrelevantie.

Begrijp me niet verkeerd, er is wel degelijk veel interessants te zien. Wie door al die nuance heen prikt ziet rijke kansen. Ik hoop dat anderen daar ook de tijd voor nemen…

Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal om diverse redenen opviel. Als je op de foto’s klikt krijg je grotere afbeeldingen.

Amanda Winnemuller

Amanda Winnemuller

Annelein van Cutsem

Annelein van Cutsem

Annemiek Wolse

Annemiek Wolse

Chiel Morssink

Chiel Morssink

Christa te Dorsthorst

Christa te Dorsthorst

Erika Zwaan

Erika Zwaan

Jaleesa Mallee

Jaleesa Mallee

Jason Terlouw

Jason Terlouw

Matthew Lanning

Matthew Lanning

Matthew Lanning

Matthew Lanning

Nina Maertens

Nina Maertens

Nina Maertens

Nina Maertens

Rick van Meel

Rick van Meel

Roel Mathijssen

Roel Mathijssen

Rozemarijn de Booij

Rozemarijn de Booij

De laatste dag was gisteren, dus gelukkig hebben we de foto’s nog.