Eindexamen Expositie; Rietveld Amsterdam 2018

Vorig jaar was het een redelijk goede lichting op de Rietveld die afstudeerde maar wel viel op dat het veel totaalpresentaties zijn. Totaalpresentaties, waarmee ik bedoel dat het een hoop kleine brokjes informatie zijn die op zichzelf niet autonoom kunnen functioneren maar tesamen wel iets proberen duidelijk te maken. Dit jaar is dat niet veel anders.

Kwalitatief blijft de Rietveld enigszins tegen vallen. Ja, er zit talent maar wie kijkt naar het aantal studenten en dan wat er aan de strijkstok blijft hangen is het niet veel. Wat je wel ziet is de laatste hypes en welke kunstenaars hip zijn. De Rietveld is en blijft gesitueerd in Amsterdam. En dus zie je in plaats van fluorkleuren, spanbanden, exotisch fruit en iele metalen frames een toename van destructieporno. Viezigheden, rommeligheden, vreemdheden en het expressionistische gebaar. Dingen die gemaakt rauw zijn. Niet altijd even geloofwaardig en dus ook lang niet altijd even interessant. Het epresionisstische gebaar gaat met name bij de schilders snel vervelen en doet gedateerd aan.

Ondanks al dit gemopper was er dus ook nog wel degelijk kwaliteit te zien dat we waarschijnlijk snel terug gaan zien in het bekende circuit. Het zou ook mooi zijn als al die scouts uit Amsterdam eens buiten de A10 gaan kijken.