De academie in Enschede heeft een reputatie hoog te houden. En dan doel ik niet op alle interne problemen die er speelden (of misschien nog steeds spelen?). Nee, ik doel op de hoge mate van non-conformistische praktijken: echt spannende dingen die soms in de verte niet op kunst lijken, maar het wel degelijk zijn. Een boeiende academie waar altijd wat te beleven is. Hier wordt kunst gemaakt omdat het moet, niet van buitenaf, maar vanuit de kunstenaar zelf. Innerlijke drang genoeg, dus.
Dat valt bij deze lichting tegen. Veel jonge kunstenaars lijken afwezig, en een aantal video-presentaties staan uit. De afdelingen zijn een beetje door elkaar gehusseld, wat het geheel weliswaar wat meer dynamisch maakt, maar nauwelijks kan verhullen dat er sprake is van een zekere vertrutting. Steeds vaker sluiten de presentaties aan bij de algemene voorspelbaarheden van politieke en identitaire thema’s. Dat mag, maar het staat haaks op waar de AKI altijd in uitblonk. Waar zijn al die anarchistische, eigenzinnige en knettergekke kunstenaars gebleven? Waar is die eigen smoel van de AKI gebleven? Waar komt al die braafheid vandaan? Ik heb de lichting van vorig jaar gemist, dus ik durf niet te zeggen of die AKI-smoel toevallig dit jaar anders oogt, of dat het iets is dat er langzaam is ingeslopen, of dat het daadwerkelijk een gevolg is van institutionele problemen.
Dat betekent niet dat er geen boeiende dingen te zien zijn. Die zijn er altijd wel, bij iedere academie, maar het is om andere redenen dan voorheen.
Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal, om uiteenlopende redenen, opviel. Zoals altijd kun je op de foto’s klikken voor grotere afbeeldingen.



















De eindexamenexpositie van de AKI is nog tot en met 4 juli te bezoeken.
Laat een reactie achter;