Daniel Buren

No need to say more. Buren heeft nieuwe expo in San Gimignano (waar ook ik nog nooit van gehoord had). Het lijkt erop dat hij zijn kwast nieuwe trucjec heeft geleerd of stiekem toch iets meer vrijheid wil naar al die jaren simpel strepen trekken.

Dit is waar we hem van kennen:

Dit past ook goed in zijn werk:

Hier heeft hij zichzelf al iets meer vrijheid gegeven. Maar het doet wel meteen aan Buren denken.

Hier wordt t voor mij al iets minder Buren.

Maar hier raak ik het vervolgens toch echt helemaal kwijt;

En ook deze maakt onderdeel uit van diezelfde tentoonstelling. Ziet iemand het nog? Mij is het spoor helemaal bijster.

Nu niet dat ik het slecht werk vind. En ik begrijp ook wel dat die man ook eens iets anders wil doen dan lijntjes trekken. Het idee een one-trick-pony te zijn zou ik ook niet echt bevredigend vinden. Toch vraag ik mij af hoe die werken zich nu tot elkaar verhouden. Werk niet in het echt gezien en misschien maakt dat het verschil. Tot die tijd, iemand suggesties hoe deze werken nu bij elkaar horen?

Press release heeft het vooral over vergane glorie en over het hek, maar verder wordt ik er ook niets wijzer van.

Press Release:

An artist of international renown, Buren is one of the leading exponents of the neo-avant-garde art movements of the late 60s and the 70s. Having availed himself of an invariable “visual instrument” – alternating white and coloured vertical stripes 8.7 cm wide –, for over 40 years the artist has investigated the relations between the art work, the place where it takes shape and the viewer.

The discarding of traditional artistic practices, the definitive abandonment of figuration in favour of abstraction, and a conceptual approach are predominant features of Buren’s work.

The artist’s practice centres on the desire to undermine given models through the multiplication of points of view, and to upset perspectives by means of visual interference. Buren’s work offers a critical reading of the art object, dealing with issues relating to the visibility of the work and the definition of its status.

To piece together the history of Circa il ritorno di una svolta – Iscrizioni, lavoro situato, versione IV, giugno 2010, it is necessary to go back to 1986, when Buren conceived a permanent work for the courtyard of the Palais-Royal in Paris. Entitled Les Deux Plateaux, it consists of a series of columns arranged in an area of 3,000 square metres. During the construction phase there was heated debate about Buren’s intervention and about the concept of integrating ancient and contemporary art. Passers-by, who the artist deliberately chose not to deny a view of the site by erecting a perimeter barrier that was only waist high, contributed to the querelle by writing their comments on the outside of the fence.

In the 1988 exhibition at Le Magasin in Grenoble, Autour du retour d’un détour – Inscriptions, Buren used the old fencing of the site to create a path that reproduced that of the Palais-Royal. The only way visitors could access the galleries was via a corridor, which in turn defined an inner portion of the work. On the outer side of the fence, the one delineating the walkway, it was possible to read what the passers-by wrote; on the inner side, there were contrasting red and white stripes.

Buren has chosen the stalls area of the Galleria Continua to present, in situ, Autour du retour d’un détour – Inscriptions, which in this new context has become Circa il ritorno di una svolta – Iscrizioni, lavoro situato, versione IV, giugno 2010.

Daniel Buren was born in Boulogne-Billancourt (Paris) on 25.03.38. He lives and works in Situ.