Het is eenvoudig om de schilderkunst te degraderen tot wat verf op een drager smeren, maar toch is dat wat Tom Poelmans (1984) en Denie Put (1991) doen. Beide kunstenaars maken werk waarbij de voorstelling verschijnt als gevolg van de handelingen die daar aan vooraf zijn gegaan.
Bij het werk van Tom Poelmans is dat het minst voorspelbaar van de twee. Diverse materialen die je normaal gesproken niet in schilderijen tegen komt komen centraal te staan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan satestokjes, kippengaas en zand. Door de interactie met de verven en lakken die hij vervolgens gebruikt heeft ieder schilderij dat hij hier toont een totaal andere werking. Daar waar sommige schilders steeds hetzelfde schilderij lijken te maken is dat bij Poelmans totaal niet het geval.
Het werk van Denie Put is een stuk consistenter, het is niet dat ieder werk totaal anders is dan het andere. Ook hij smeert met verf maar gebruikt dan in elk geval nog kwasten en gewoon verf. Alhoewel, op sommige werken meen ik het profiel van sneakers te herkennen. Het werk van Put is veel meer een spel met de mogelijkheden van verf zelf, dat om vervolgens tot een beeld te komen. Het zouden sculpturen kunnen zijn, ware het niet dat er ruimtelijk waarschijnlijk helemaal niets van klopt.
De twee schilders leveren een tentoonstelling die van salonpresentatie tot museaal gaat en elkaar uitstekend aanvullen. Een zeer inspirerend schildersfeest, heerlijk om te zien.
Morgen is de laatste dag met een finnisage vanaf 14:00 uur, te Base-Alpha Gallery te Antwerpen.
Laat een reactie achter;